%0 Journal Article %T توزیع قدرت و ساختار حکمرانی محلی در نظام مشروطیت ایران %J ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران %I انجمن علمی جامعه شناسی سیاسی ایران %Z 2676-6663 %A حیدری فرزنه ئی, رسول %A داودی, علی اصغر %A جوانشیری, احمد %D 2021 %\ 12/09/2021 %V 4 %N 3 %P 410-426 %! توزیع قدرت و ساختار حکمرانی محلی در نظام مشروطیت ایران %K توزیع قدرت %K حکمرانی محلی %K توسعه سیاسی %K مشروطیت %K کثرت‌گرائی %R 10.30510/psi.2022.282774.1682 %X چکیدهدر جوامع متکثری چون ایران مسأله توزیع قدرت و حکمرانی محلی به عنوان یکی از شاخصه‌های مهم توسعه سیاسی و حکمرانی خوب، از اهمیت زیادی برخوردار است. تجربه تاریخی به ما نشان می‌دهد که عدم دقت در چندوچون توزیع مناسب قدرت، می‌تواند بستر مناسبی برای حرکت‌های گریز از مرکز و یا تمرکزگرایی اقتدارگرایانه را در پی داشته باشد. از آغاز جنبش مشروطه در ایران، مسأله توزیع قدرت و حکمرانی محلی مطمح نظر مشروطه‌خواهان و بعدها جمهوری‌خواهان بوده است. با توجه به اهمیت این مسأله، مقاله حاضر در پی آن است که دریابد سازوکار توزیع قدرت با عطف توجه به حکمرانی محلی در قانون اساسی مشروطه و قوانین عادی بعدی و نیز در عرصه عمل، به چه سان تنظیم و تحقق یافت. فرض ما در این مقاله که به وسیله شواهد بعدی مورد تأیید قرار گرفته، این است که بحران در نظام پاتریمونیالیستی قاجاریه، زمینه حرکت به سوی تمرکززدائی را فراهم کرد، اما شرایط بین‌المللی و ملی، ضرورت کنترل انحصاری منابع قدرت توسط حکومت متمرکز پهلوی را افزایش داد و مسأله حکمرانی محلی و توزیع قدرت در عمل، به محاق رانده شد. این مقاله نشان می‌دهد که نوسان میان تمرکز و توزیع قدرت در دوره مورد بررسی، نشان از دوگانگی نگرش نسبت به توسعه سیاسی در بین نخبگان سیاسی ایران دارد: توسعه به مفهوم بسط و گسترش رقابت و مشارکت سیاسی نیروهای اجتماعی، و یا توسعه به معنای افزایش قدرت، توان و کارائی حکومت. %U https://jou.spsiran.ir/article_153081_8f5bea5a13bc8167d631f5e870bb5c50.pdf