TY - JOUR ID - 164254 TI - انقلاب اسلامی و نظریه دشمن شناسی JO - ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران JA - PSI LA - fa SN - 2676-6663 AU - قاسمیان, روح الله AU - اسماعیلی, مصطفی AD - استادیار روابط بین الملل، گروه روابط بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد تهران مرکز، تهران، ایران AD - استادیار روابط بین الملل، دانشکده امنیت ملی، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 5 IS - 9 SP - 1556 EP - 1583 KW - کلیدواژهها:انقلاب اسلامی KW - دشمن KW - عدم تعهد KW - نظام بین الملل DO - 10.30510/psi.2023.329475.3110 N2 - چکیدهانقلاب اسلامی ایران انقلابی مردمی تحت رهبری امام خمینی(ره)، محصول حضور گسترده مردم بود. مردمی که اعتقاد راسخ به دین اسلام داشتند. استقلال، آزادی و برقراری حکومت جمهوری اسلامی مهمترین مطالبه مردم در جریان انقلاب اسلامی بود. انقلاب اسلامی منجر به تحولات عمیق در سطح جهان گردید. یکی از مهمترین تحولاتی که انقلاب اسلامی ایجاد کرد؛ عرصه روابط بین الملل در سطح کلان و سیاست خارجی در سطح خرد بود. در عرصه بین الملل نخستین کشوری بود که با شعار نه شرقی نه غربی به عرصه سیاست وارد شده بود. جمهوری اسلامی تمرکز خود را بر روی عدم وابستگی ایدئولوژیک و رفتاری خود از جهان دو قطبی براساس اندیشه های اسلامی بود. در واقع اندیشه اسلامی و رفتار فعالانه از نکاتی است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی را با تمام کشورهای جهان متفاوت کرده است. همچنین تلاش کرد تا با دشمنان خود اقدام به فاصله گذاری نماید. مرکز اندیشه ای چنین اقداماتی از سوی جمهوری اسلامی را باید مفهوم دشمن شناسی دانست. دشمن شناسی باعث می‌گردد تا فرد اقدام به فاصله گذاری با دیگران کرده و سیر متفاوتی را پیش بگیرد. دشمن شناسی برخواسته از آموزه‌های دینی بوده که در عرصه نظر و عمل منجر به تحولات عمیق در سیاست خارجی و نگرش جمهوری اسلامی شده است. این مقاله کوشش دارد تا با مطالعه نظریه دشمن شناسی راهبردها و استلزامات این نظریه را در عرصه نظری و عمل مشخص نماید. UR - https://jou.spsiran.ir/article_164254.html L1 - https://jou.spsiran.ir/article_164254_1eda1dd63c1d9e45d81cab83c917d9d8.pdf ER -