استوکر، جری و مارش، دیوید (1395). روش و نظریه در سیاست، ترجمة حاجییوسفی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
استلیپرس، اولیور و بولک، آلن (1378). فرهنگ اندیشه نو، گروه مترجمان، تهران: انتشارات مازیار.
ایسینگ، اتمار (1374). تاریخ اندیشهها و عقاید اقتصادی، ترجمة هادی صمدی، تهران: انتشارات دانشگاه تربیت مدرس، مؤسسه تحقیقات اقتصادی.
چیلکوت، رونالد (1378). نظریههای سیاست مقایسهای، ترجمة وحید بزرگی، چاپ دوم، تهران: نشر رسا.
حقیقت، سید صادق (1385). روششناسی علوم سیاسی، قم: انتشارات دانشگاه مفید.
دیرکس، هانس (1384). انسانشناسی فلسفی، ترجمة محمدرضا بهشتی، چاپ دوم، تهران: انتشارات هرمس.
قنادان، محمود (1389). کلیات علم اقتصاد، چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
کاپو، جیمز ای و راسو، دیوید پی لوین (1387). نظریههای اقتصاد سیاسی، ترجمة محمود عبداللهزاده، تهران: نشر ثالث.
گاندی، لیلا (1388). پسااستعمارگرایی، ترجمة مریم عالمزاده و همایون کاکاسلطانی، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
استوکر، جری و مارش، دیوید (1395). روش و نظریه در سیاست، ترجمة حاجییوسفی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
محمدپور، احمد (1392). روش تحقیق کیفی ضد روش؛ جلد اول: منطق و طرح در روششناسی کیفی، تهران: نشر جامعهشناسان.
والزر، مایکل (1388). حوزههای عدالت، ترجمة صالح نجفی، تهران: نشر ثالث.
وینسنت، اندرو (1392). ایدئولوژیهای مدرن سیاسی، ترجمه مرتضی ثاقبفر، تهران: نشر ققنوس.
های، کالین (1385). درآمدی انتقادی بر تحلیل سیاسی، ترجمه احمد گلمحمدی، چاپ اول، تهران: نشر نی.
هایدگر، مارتین (1389). هستی و زمان، ترجمة عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی.
هگل، فریدریش (1397). پدیدارشناسی روح، ترجمة باقر پرهام، تهران، نشر کندوکاو.
Barker, Ernest (TR.) (1952). The Politics of Aristotle, Oxford clander press.
http:/plato.stanford.edu/entres/epistemology
http:/plato.stanford.edu/entries/Descartes-ontological
Walzer, Micheal )1983(. Sphere Of Justice , A Defence of Pluralism and Equality, New York, Basic Books.
Walzer, Micheal (1988). The Company of Critics Social Criticism and Political Commitment in the Twentieth Century, New York: Basic Books.
www.sunpress.edu, peirce’s pragmatic: the foundation for bpluralism, -chales-peirces-pragmatic-aspx.
www.sunypress.edu, Charles pierce’s pragmatic pluralism, meaning as habit, sandrab. Rosenthal.