تحلیلی بر روش‌شناسی نظام‌های اقتصادی- سیاسی با تأکید بر ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه علوم سیاسی دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس

2 دکتری علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

در این مقاله تلاش شده است تا از طریق بررسی رابطه میان ایده - ماده به بررسی نظام‌های مطرح در حوزه اقتصاد سیاسی که عبارت‌اند از لیبرالیسم یا اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد و سوسیالیسم یا اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده و اقتصاد ترکیبی پرداخته شود و در پایان، روش‌شناسی نظام اقتصادی- سیاسی ایران مورد تحلیل قرار گیرد. سؤال این است که چه نوع روش‌شناسی برای بررسی این نظام‌ها مناسب‌تر است. فرض پژوهش این است که ازآنجاکه در اقتصاد لیبرالیستی، ایده تقدم بر ماده و در اقتصاد سوسیالیستی، ماده تقدم بر ایده دارد به دلیل جدایی میان سوژه و ابژه در این دو نظام، روش‌شناسی این دو نظام اقتصادی- سیاسی، پلورالیستی و مبتنی بر نقد بیرونی و ذره‌گونه است. درحالی‌که در اقتصاد ترکیبی که مبتنی بر دیدگاه توسعه منابع انسانی و دولت رفاه است، نوع روش‌شناسی آن «درون ماندگار» و یا استعلایی است. روش‌شناسی در این مقاله، مبتنی بر روش‌شناسی مایکل والزر است که درصدد است به‌نوعی بین ایده و بین ماده در نظام‌های اقتصادی - سیاسی، توازن و تعامل بر مبنای واقعیت‌های موجود ایجاد کند.

کلیدواژه‌ها


استوکر، جری و مارش، دیوید (1395). روش و نظریه در سیاست، ترجمة حاجی‌یوسفی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
استلی‌پرس، اولیور و بولک، آلن (1378). فرهنگ اندیشه نو، گروه مترجمان، تهران: انتشارات مازیار.
ایسینگ، اتمار (1374). تاریخ اندیشه‌ها و عقاید اقتصادی، ترجمة هادی صمدی، تهران: انتشارات دانشگاه تربیت مدرس، مؤسسه تحقیقات اقتصادی.
چیلکوت، رونالد (1378). نظریه‌های سیاست مقایسه‌ای، ترجمة وحید بزرگی، چاپ دوم، تهران: نشر رسا.
حقیقت، سید صادق (1385). روش‌شناسی علوم سیاسی، قم: انتشارات دانشگاه مفید.
دیرکس، هانس (1384). انسان‌شناسی فلسفی، ترجمة محمدرضا بهشتی، چاپ دوم، تهران: انتشارات هرمس.
قنادان، محمود (1389). کلیات علم اقتصاد، چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
کاپو، جیمز ای و راسو، دیوید پی لوین (1387). نظریه‌های اقتصاد سیاسی، ترجمة محمود عبدالله‌زاده، تهران: نشر ثالث.
گاندی، لیلا (1388). پسااستعمارگرایی، ترجمة مریم عالم‌زاده و همایون کاکاسلطانی، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
استوکر، جری و مارش، دیوید (1395). روش و نظریه در سیاست، ترجمة حاجی‌یوسفی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
محمدپور، احمد (1392). روش تحقیق کیفی ضد روش؛ جلد اول:  منطق و طرح در روش‌شناسی کیفی، تهران: نشر جامعه‌شناسان.
والزر، مایکل (1388). حوزه‌های عدالت، ترجمة صالح نجفی، تهران: نشر ثالث.
وینسنت، اندرو (1392). ایدئولوژی‌های مدرن سیاسی، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، تهران: نشر ققنوس.
های، کالین (1385). درآمدی انتقادی بر تحلیل سیاسی، ترجمه احمد گل‌محمدی، چاپ اول، تهران: نشر نی.
هایدگر، مارتین (1389). هستی و زمان، ترجمة عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی.
هگل، فریدریش (1397). پدیدارشناسی روح، ترجمة باقر پرهام، تهران، نشر کندوکاو.
 
Barker, Ernest (TR.) (1952). The Politics of Aristotle, Oxford clander press.
http:/plato.stanford.edu/entres/epistemology
http:/plato.stanford.edu/entries/Descartes-ontological
Walzer, Micheal )1983(. Sphere Of  Justice , A Defence of Pluralism and Equality, New York, Basic Books.
Walzer, Micheal (1988). The Company of Critics Social Criticism and Political Commitment in the Twentieth Century, New York: Basic Books.
www.sunpress.edu, peirce’s pragmatic: the foundation for bpluralism, -chales-peirces-pragmatic-aspx.
www.sunypress.edu, Charles pierce’s pragmatic pluralism, meaning as habit, sandrab. Rosenthal.