هدف این پژوهش بررسی تفاوت پذیری میزان آرای کاندیداهای یازدهمین و دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در استان‌های آذربایجان شرقی، کردستان و کهگیلویه و بویراحمد است. روش گردآوری داده‌های تجربی تحلیل محتوا از نوع کمی است. یافته‌های تجربی بیانگر این است که بین میزان آرای کاندیداها و تعلق قومی آن‌ها رابطه معناداری وجود دارد. اما در مورد رابطه بین بازنمایی شعارهای قومی توسط کاندیداها و میزان رأی آن‌ها یافته‌ها بیانگر این واقعیت بود که صرف شعارهای قومی به‌تنهایی نمی‌توانند در میزان رأی کاندیداها مؤثر واقع شوند بلکه علاوه بر شعارهای قومی وابستگی کاندیدای مذکور به یک جناح یا تفکر خاص نیز مهم است. در مقایسه دوره‌های یازدهم و دوازدهم یافته تحقیق بیانگر این بود که میزان شعارهای قومی در دورۀ دوازدهم نسبت به یازدهم کاهش پیداکرده و کاندیدای انتخاباتی در تبلیغات موضع‌گیری کمتری نسبت به قومیت‌ها داشته‌اند. همچنین یافته‌های تحقیق به‌ویژه در دورۀ یازدهم نشان داد که اگر کاندیداهای انتخاباتی به موضوع شعارهای قومی و تعلق قومی بپردازند و آن‌ها را در تبلیغات خود برجسته‌نمایند موجب افزایش میزان آرای آن‌ها در استان‌هایی با غلبه جمعیت قومی خواهد شد. ولی در دورۀ دوازدهم یافته تحقیق این قاعده را رد می‌کنند و پرداختن صرف به مسائل قومی را عاملی تأثیرگذار در رأی آوردن کاندیدا در استان‌های با غلبه جمعیت قومی نمی‌داند. .
اکبری، حسین و فخاری، روح‌الله (1396). «نقش قومیت در رفتار انتخاباتی اجتماعات چند قومی»، موردمطالعه: شهرستان بجنورد. فصلنامۀ جامعه‌شناسی کاربردی، سال بیست و هشتم، شماره پیاپی 66، شمارۀ دوم.
حافظ نیا، محمدرضا؛ حسینی، سید سلیمان و احمدی پور، زهرا (1390)، «سیاست دولت و مناسبت‌های قومی» (مورد: قوم بلوچ و سیستانی). مدرس علوم انسانی- برنامه‌ریزی و آمایش فضا، دورۀ هفدهم، شماره 2.
حاجیانی، ابراهیم (1394). ویژه‌نامه «جستارهایی در ایران در آستانه انتخابات»، پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
کریمی، علی (1390). درآمدی بر جامعه‌شناسی سیاسی تنوع قومی: مسائل و نظریه‌ها. تهران: انتشارات سمت.
ساعی، علی (1392)، روش تحقیق در علوم اجتماعی با رهیافت عقلانیت انتقادی. تهران، انتشارات سمت، چاپ چهارم.
مقصودی، مجتبی (1385). «مشارکت انتخاباتی اقوام در ایران، بررسی موردی: انتخابات ریاست جمهوری»، فصلنامۀ مطالعات ملی، سال هفتم، شماره 4.
نظری، عبداللطیف (1387)، مفهوم دموکراسی؛ کابل، مرکز منبع معلومات افغانستان.
نوابخش، مهرداد و فرهادیان، فروغ (1395). «بررسی جامعه‌شناختی نقش و جایگاه قومیت در رفتار انتخاباتی: مطالعه موردی قوم بختیاری». فصلنامۀ مطالعات سیاسی، سال نهم، شماره 34، صص 38-19.
نیکفر، جاسب و اکبری، سارا (1394). «بررسی رفتار انتخاباتی شهروندان شهر نورآباد؛ در نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی ایران». فصلنامۀ مدیریت شهری، شماره 40.
Adjei, J.K.)2012(.Ethnicity and Voting Behaviour in the Ashanti and Volta Regions of Ghana: A Cramp in the Wheel of a Fledgling Democracy?. Journal of GlobalInitiaves Volume 7, pp. 1-14.
Agomor,K. Adams.S )2014(. Determinants of Voting Behaviour in Ghana. Global Awareness Society International 23nd Annul Conference – Montego Bay Jamaica.
Burgess, Robert G., (1989) ed. Key Variables in Social Investigation. London: Rutledge.
Campbell, Angus, Philip E. Converse, Warren E. Miller, and Donald Stokes. ) 1960(. The American voter. New York: Wiley.
Chen, Caroline (2012) “Why do Asian Americans Vote for Democrats?” Huffington Post, December 3, Access http:// www. Huffington post. Com/caroline-chen/asian-american- voters – b- 2231418. Html
Lazarsfeld, P. F., Berelson, B. & Gaudet, H. (1944). The people’s choice: how the voter makes up his mind in a presidential campaign. New York: Columbia University Press.
طبیعی, منصور, & پناهی نسب, صادق. (1399). نقش قومیت در انتخابات یازدهم و دوازدهم ریاست جمهوری مورد مطالعه: ترک، کرد و لر. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(1), 86-115. doi: 10.30510/psi.2020.113609
MLA
منصور طبیعی; صادق پناهی نسب. "نقش قومیت در انتخابات یازدهم و دوازدهم ریاست جمهوری مورد مطالعه: ترک، کرد و لر". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 1, 1399, 86-115. doi: 10.30510/psi.2020.113609
HARVARD
طبیعی, منصور, پناهی نسب, صادق. (1399). 'نقش قومیت در انتخابات یازدهم و دوازدهم ریاست جمهوری مورد مطالعه: ترک، کرد و لر', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(1), pp. 86-115. doi: 10.30510/psi.2020.113609
VANCOUVER
طبیعی, منصور, پناهی نسب, صادق. نقش قومیت در انتخابات یازدهم و دوازدهم ریاست جمهوری مورد مطالعه: ترک، کرد و لر. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(1): 86-115. doi: 10.30510/psi.2020.113609
)