گرایشهای واگرایانه در بخشی از استانهای کردنشین، باعث انتخاب سیاستهای کنترلی توسط دولتها شده است که این امر روند توسعه سیاسی در ایران را مختل نموده است؛ از این رو پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با هدف توسعهای-کاربردی به دنبال پاسخگویی به این سوال است که چه عوامل داخلی و خارجی بر گرایش گریز از مرکز مناطق کردنشین تأثیرگذار میباشند؟؛ بدین منظور برای جمع آوری اطلاعات از دو روش کتابخانهای و میدانی(مصاحبه و پرسشنامه) استفاده شد و جامعه نمونه از جامعه آماری(محققان و کارشناسان) با رویکرد اشباع نظری 40 نفر انتخاب گردیدند، همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تکنیک نظریه مبنایی استفاده گردید. یافتههای تحقیق نشان میدهد: دو دسته عوامل داخلی و خارجی بر گرایش گریز از مرکز بخشی از مردم مناطق کردنشین تأثیرگذار هستند؛ و جمهوری اسلامی ایران با بهرهگیری از ظرفیت قانون اساسی و رفع محرومیتها و تاکید بر مشترکات دینی، تاریخی و آگاهی بخشی در رابطه با مداخلات عوامل برونمرزی میتواند نقش بسزایی در حلوفصل این مسئله داشته باشد.
رضایی, علی. (1398). عوامل موثر بر گرایشات گریز از مرکز در مناطق کردنشین جمهوری اسلامی ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 2(4), 327-352. doi: 10.30510/psi.2021.188035.1034
MLA
علی رضایی. "عوامل موثر بر گرایشات گریز از مرکز در مناطق کردنشین جمهوری اسلامی ایران". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 2, 4, 1398, 327-352. doi: 10.30510/psi.2021.188035.1034
HARVARD
رضایی, علی. (1398). 'عوامل موثر بر گرایشات گریز از مرکز در مناطق کردنشین جمهوری اسلامی ایران', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 2(4), pp. 327-352. doi: 10.30510/psi.2021.188035.1034
VANCOUVER
رضایی, علی. عوامل موثر بر گرایشات گریز از مرکز در مناطق کردنشین جمهوری اسلامی ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1398; 2(4): 327-352. doi: 10.30510/psi.2021.188035.1034