یکی از بازیگران مهم در محیط منطقه ای قفقاز جنوبی کشور ترکیه می باشد ترکیه با رویکرد و اثربخشی دو عنصر ژئوپلتیک و ژئوکالچر در تلاش است تا به عنوان یک بازیگر مهم ایفای نقش نماید و منافع ملی و منطقه ای خود را تعریف نماید،رکیه اما با روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه، سیاسـت خارجی ترکیه، به واقعگرایی و چند بعدی تغییر یافت و همین عامل در افزایش پرستیژ و نفوذ آن در منطقه قفقاز شده است از این رو با بهره گیری از ظرفیت ژئوپلتیکی و ژئوکالچری توانسته به عنوان یک بازیگر مهم در قفقاز جنوبی تبدیل شود این دوعنصر در کنار اقتصاد و سرمایه گذاری ظریب نفوذ ترکیه در قفقاز جنوبی را دو چندان نموده است هرچند به واسطه عدم تکوین و تکامل دولت ملت سازی در این منطقه شاهد چالشهای امنیتی در این منطقه هستیم اما بی شک یکی از اهداف استراتژیک ترکیه در این منطقه نفوذ و دست یابی به اهداف سیاسی و امنیتی و فرهنگی خود می باشد. در این راستا این پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش اصلی است که «مولفههای ژئوپلتیک و ژئوکالچر ترکیه چه تأثیری بر اهداف سیاسی-امنیتی و فرهنگی در قفقاز جنوبی دارد؟»، در این راستا نوشتار پیشرو از روش توصیفی و تحلیلی بهره برده برای گردآوری دادهها از کتابها، مقالات و اسناد استفاده کرده است. یافتههای پژوهش نشانگر آن است که ترکیه به واسطه دو عنصر ژئوپلتیک و ژئوکالچر توانسته در قفقاز جنوبی اهداف سیاسی- امنیتی و فرهنگی خود را دنبال کند.
بای, عبدالرضا, توماج, امیرشیر, محمد زاده, علی, & اشرفی, احمد. (1399). ژئوپلتیک و ژئوکالچر :اهداف سیاست خارجی دولت عدالت و توسعه در قفقاز جنوبی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(1), 330-346. doi: 10.30510/psi.2021.302538.2238
MLA
عبدالرضا بای; امیرشیر توماج; علی محمد زاده; احمد اشرفی. "ژئوپلتیک و ژئوکالچر :اهداف سیاست خارجی دولت عدالت و توسعه در قفقاز جنوبی". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 1, 1399, 330-346. doi: 10.30510/psi.2021.302538.2238
HARVARD
بای, عبدالرضا, توماج, امیرشیر, محمد زاده, علی, اشرفی, احمد. (1399). 'ژئوپلتیک و ژئوکالچر :اهداف سیاست خارجی دولت عدالت و توسعه در قفقاز جنوبی', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(1), pp. 330-346. doi: 10.30510/psi.2021.302538.2238
VANCOUVER
بای, عبدالرضا, توماج, امیرشیر, محمد زاده, علی, اشرفی, احمد. ژئوپلتیک و ژئوکالچر :اهداف سیاست خارجی دولت عدالت و توسعه در قفقاز جنوبی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(1): 330-346. doi: 10.30510/psi.2021.302538.2238
)