نقش آینده‌پژوهی در شکل‌گیری سیاست‌گذاری هنر در ایران.

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای تخصصی پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، ایران.

2 هیأت علمی گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

3 دکترای تخصصی آینده‌پژوهی اجتماعی–فرهنگی و فناوری، استادیار و عضو هیئت‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم و مرکز آموزش مدیریت دولتی.

4 دکترای تخصصی پژوهش هنر، استادیار و عضو هیئت‌علمی دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران.

چکیده

این مقاله با هدف بررسی نقش آینده‌پژوهی در شکل‌گیری سیاست‌گذاری هنر در جمهوری اسلامی ایران که مبتنی بر متن سیاست بوده شکل گرفته است. پژوهش حاضر به بررسی چیستی تغییرات و تحولات سیاسی دهه‌های اخیر با هدف نقش آینده‌پژوهی در شکل‌گیری گفتمان سیاست‌گذاری فرهنگی هنری در ایران به‌ویژه بر هنر افق 1417 پرداخته است. چراکه تأثیر فناوری بر هنرهای دهه‌های بعد مورد تأکید سیاست‌گذاران هنر کشور قرارگرفته است. بدین سبب پرسش اصلی پژوهش حاضر این بودده است که زمینه، علل، پیامد و بستر شکل‌گیری آینده‌پژوهی در این دهه چه بوده است؟ با استفاده از روش کیفی جهت‌دار و بر پایه رویکرد زمینه‌ای (گراندد تئوری) و مطالعات کتابخانه‌ای اسنادی، به تعریف مفهوم آینده‌پژوهی و سیاست‌گذاری پرداخته‌شده است. در این راستا مدارک علمی و تدوین آراء نظرهای افراد خبره با استفاده از روش دلفی به نقش آینده‌پژوهی در حوزه هنر و ارائه راهکارهای نظری و عملی می‌پردازد. نتایج حاکی از آن است که چگونه آینده‌پژوهی با مهار تغییرات، ارزش‌ها و انسجام فرهنگی را پایدار می‌سازد. آینده‌پژوهی هنر معاصر راهکار مناسبی جهت ارتقاء جایگاه هنر، شناخت فرصت‌ها و تهدیدهای آینده با تکیه‌بر تحولات علمی و فناوری‌های نوظهور و خلاقانه، ارائه می‌دهد. پژوهی هنر را به خدمت گرفته تا از آن برای ساخت آینده بهتر استفاده کند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش آینده‌پژوهی در شکل‌گیری سیاست‌گذاری هنر در ایران، صورت پذیرفت. جهت‌گیری مطالعه کاربردی و توسعه‌ای بوده و مبانی آن فلسفی تفسیری بوده است.

کلیدواژه‌ها