این مقاله با عنوان ساختارگرائی تکوینی اشعار کوتاه عزالدین المناصرة تدوین شده است. ساختارگرایی تکوینی عنوان اصلی روش شناسی گلدمن است که متأثر از ماتریالیسم دیالکتیکی و تاریخی است . گلدمن برای درک این موضوع و ارتباط معنادار اثر ادبی با ساختار اجتماعی و تاریخی دورهای که به آن مرتبط است، دو فرآیند تحلیل و شناخت متن ادبی را توضیح میدهد که البته این دو فرآیند در ارتباط با هم و به دنبال هم آورده شدهاند. در واقع، «اینگونه نقد، خاص ادبیات واقعگراست که در آن متن ادبی به عنوان بازتابی از روابط اجتماعی محسوب میگردد و نقد موضوعی و درونمایهای وقتی که روی روابط و ساختارهای اجتماعی متمرکز گردد، همان نقد جامعهشناختی میباشد. بر این اساس در این نوشتار کوشش شده است تا از ورای نظریه ساختارشناسی گلدمن و با توجه به دلایل و شواهدی که در تأیید و اثبات پیوند دوسویه میان پدیدههای اجتماعی و ادبیات وجود دارد به بررسی این روابط در شعر کوتاه عزالدین المناصره پرداخته شود. نتایج این تحقیق همچنین نشان میدهد اسلوب شعر کوتاه نزد المناصره، به برتری و تقدیم اندیشه ای خاص تمرکز دارد که بطور مستقیم و بدون بکارگیری اسلوب ارتباطی آزاد گذشته مطرح می شود