هدف پژوهش حاضر؛ شناسایی و بررسی روابط علی و معلولی بین ابعاد هوش سیاسی کارگزاران وزارت کشور مبتنی بر دیدگاه اسلامی میباشد. روش تحقیق، رویکرد آمیخته با راهبرد اکتشافی متوالی میباشد. جامعه آماری، شامل 23 نفر خبره بودند که بهعنوان نمونه نیز انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محققساخته بود که ازطریق مصاحبه با خبره حاصل گردید. با استفاده از تکنیک (SLR) همه متغیرهای اصلی و فرعی شناسایی شدند و با استفاده از روش دلفی، ابعاد اساسی استخراج و در گام بعد، شاخصها ازطریق پرسشنامه در اختیار خبرگان قرار داده شد تا دادههای لازم بااستفاده از روش دیمتل مدلسازی شود. بهمنظور سنجش پایایی، علاوه بر آلفای کرونباخ از روش پایایی ترکیبی و همچنین از تکنیک لاوشه و شاخص میانگین واریانس استخراجشده جهت بررسی روایی همگرا برای تعیین اعتبار، تکنیک SLR (مرور سیستماتیک) استفاده شد. نتایج حاصل از مطالعه نشان دادند که عوامل تأثیرگذار بر هوش سیاسی مدیران شناساییشده در این پژوهش شامل بازیهای اجتماعی، نفوذ فردی، پویایی قدرت (بهعنوان تأثیرگذارترین ابعاد) و توانایی شبکه، تسخیر اطلاعات (بهعنوان تأثیرپذیرترین ابعاد) بودند.
تقی پور واجارگاه, سمیه, مختاری بایع کلایی, مهران, آقااحمدی, قربانعلی, & اوسط خانجانی, علی. (1401). شناسایی و بررسی روابط علی و معلولی بین ابعاد هوش سیاسی کارگزاران وزارت کشور مبتنی بر دیدگاه اسلامی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(9), 112-131. doi: 10.30510/psi.2022.265442.1429
MLA
سمیه تقی پور واجارگاه; مهران مختاری بایع کلایی; قربانعلی آقااحمدی; علی اوسط خانجانی. "شناسایی و بررسی روابط علی و معلولی بین ابعاد هوش سیاسی کارگزاران وزارت کشور مبتنی بر دیدگاه اسلامی". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 9, 1401, 112-131. doi: 10.30510/psi.2022.265442.1429
HARVARD
تقی پور واجارگاه, سمیه, مختاری بایع کلایی, مهران, آقااحمدی, قربانعلی, اوسط خانجانی, علی. (1401). 'شناسایی و بررسی روابط علی و معلولی بین ابعاد هوش سیاسی کارگزاران وزارت کشور مبتنی بر دیدگاه اسلامی', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(9), pp. 112-131. doi: 10.30510/psi.2022.265442.1429
VANCOUVER
تقی پور واجارگاه, سمیه, مختاری بایع کلایی, مهران, آقااحمدی, قربانعلی, اوسط خانجانی, علی. شناسایی و بررسی روابط علی و معلولی بین ابعاد هوش سیاسی کارگزاران وزارت کشور مبتنی بر دیدگاه اسلامی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(9): 112-131. doi: 10.30510/psi.2022.265442.1429