نظارت حقوقی، به عنوان نوعی نظارت اولیه و مستقیم نیرویی پیشران و تسریعکننده روند دادرسی در دیوان عدالت اداری میباشد.هدف این پژوهش بررسی امکان کارکرد نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری است و در واقع مساله آن است که آیا اساسا نقش نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری موجه است ،لذا این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و به صورت کتابخانهای با بررسی قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری و صلاحیت، وظایف و رویه دیوان عدالت اداری، کارکرد نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی را مورد مطالعه قرار داده است. نتایج نشان داد که ماده 84 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری به نوعی بیانگر مبنای قانونی نقش نظارت حقوقی هیات-های تخصصی میباشد. تصمیمات هیاتهای تخصصی در قالب نظریه در ارتباط با اعلام تشابه، تعارض آرا، خلاف شرع بودن مصوبه ، اعلام نظریه مبنی بر قرار اعمال ماده 85 و اعمال نظارت ماده 91 قانون دیوان از جمله موارد اعمال نظارت حقوقی این هیاتهای تخصصی می-باشد. در واقع کلیه اظهار نظرهای هیاتهای تخصصی بجز موارد عدم ابطال مصوبات در قالب صدور رای جزء نظریه مشورتی محسوب شده و از موارد کارکرد نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری بشمار می-آید.
مطهری, مجتبی, رضایی زاده, محمد جواد, & رستمی, ,,ولی. (1401). امکان سنجی نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری نسبت به تصمیمات اداری با مطالعه تطبیقی در حقوق فرانسه و انگلیس. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(8), 1670-1688. doi: 10.30510/psi.2022.321315.2848
MLA
مجتبی مطهری; محمد جواد رضایی زاده; ,,ولی رستمی. "امکان سنجی نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری نسبت به تصمیمات اداری با مطالعه تطبیقی در حقوق فرانسه و انگلیس". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 8, 1401, 1670-1688. doi: 10.30510/psi.2022.321315.2848
HARVARD
مطهری, مجتبی, رضایی زاده, محمد جواد, رستمی, ,,ولی. (1401). 'امکان سنجی نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری نسبت به تصمیمات اداری با مطالعه تطبیقی در حقوق فرانسه و انگلیس', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(8), pp. 1670-1688. doi: 10.30510/psi.2022.321315.2848
VANCOUVER
مطهری, مجتبی, رضایی زاده, محمد جواد, رستمی, ,,ولی. امکان سنجی نظارت حقوقی هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری نسبت به تصمیمات اداری با مطالعه تطبیقی در حقوق فرانسه و انگلیس. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(8): 1670-1688. doi: 10.30510/psi.2022.321315.2848