پیشگیری از تحقق تعارض آرا با تأکید بر قانون آیین دادرسی مدنی ایران و فرانسه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دوره دکتری حقوق خصوصی، گروه حقوق، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

2 استادیار، گروه حقوق، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران(نویسنده مسول)

3 استادیار، گروه حقوق،واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران

چکیده

برای شناسایی و فهم امر تعارض آراء با در نظر گرفتن جایگاه واژه ی مزبور در علم اصول و در مورد تعارض ادله، تعریف هایی که اصولیون از آن داشته و دارند را ذکر می کنیم .آنچنان که شیخ انصاری در تبیین مفهوم و معنای تعارض فرموده است که تعارض در قسم لغوی آن از ریشه «عرض» به معنای اظهار کردن می باشد و غالبا در اصطلاحات اصولیون، به معنای ناسازگاری و غیر قابل جمع بودن دو دلیل به اعتبار مدلول آنها به کار برده می شود. تعارض آرا در دادگاه‌ها و مراجع حل اختلاف امری محتمل است که در صورت‌های مختلف رخ می‌دهد. دلایل مختلفی می‌تواند عامل به وجود آورنده‌ی تعارض در بین آرا باشد که از طریق اختلالات موجود در قانون و یا رویه قضایی پیش می‌آید؛ اما مهم‌ترین مسئله‌ای که در این میان وجود دارد چیستی تعارض آراء است که از جنبه‌های گوناگون قابل‌بررسی است. بدین نحو که تعارض آراء به چه صورتی در میان رأی‌ها رخ‌داده و یا خود موجب بروز تعارض می‌گردد اما ما قصد داشته‌ایم با یک نگاه خاص به چگونگی تعارض آراء در نظام قضایی ایران و فرانسه و چگونگی پیشگیری از تحقق آن بپردازیم. لذا به نظر می‌رسد تحقق تعارض آرا بستگی به نوع سیستم قضایی و حقوقی کشور دارد. مقاله کنونی بر پایه روش کتابخانه‌ای انجام‌شده و به‌صورت توصیفی- تحلیلی انجام‌گرفته است.

کلیدواژه‌ها