تدوین معیارهای حقوقی شناسایی ذی‌نفعان در پرونده‌های محیط زیستی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دوره دکتری حقوق محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 استادیار گروه حقوق، دانشکده حقوق، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران(نویسنده مسئول)

3 دانشیار و عضو هیات علمی و رییس موسسه تخصصی حقوق بین الملل کانادا، تورنتو، کانادا.

4 استادیار گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

حفاظت محیط زیست به عنوان یکی از الزامات حقوقی و علمی در سطح کشور پذیرفته شده است. این تحقیق با هدف تدوین معیارهای شناسایی ذی‌نفعان در دعاوی و جرایم زیست محیطی انجام شده است. نوع آن تحلیلی و روش انجام کتابخانه‌ای می‌باشد. بدین منظور از مطالعه عمیق برای گردآوری و غربال داده‌ها استفاده شد. برای تایید داده‌ها از خبرگان (پنل دلفی) استفاده شد. در ادامه از روش تحلیل عاملی (SEM) برای برازش مدل نحقیق بهره گرفته شد. نتایج بیانگر آن بوده است که در مجموع 18 مولفه شامل 10 نوع ذی‌نفع و 8 نوع جرایم شناسایی شدند. انواع ذی‌نفعان عبارتند از: اشخصا عمومی (سازمانهای متولی و غیرمتولی)، ‌اشخاص خصوصی (حقیقی و حقوقی). همچنین انواع جرایم نیز عبارتند از: عمدی، سهوی، تکراری، غیرتکراری، جبران‌پذیر، جبران‌ناپذیر، قابل اغماض و غیرقابل اغماض. نتایج حاصل از ارزیابی نیکویی برازش مدل نشان می‌دهد GFI برابر با 942/0 و RMR برابر با 079/0 و TLI برابر با 959/0 و CFI برابر با 903/0 و IFI برابر با 911/0 می‌باشند، لذا در ناحیه قابل قبول قرار دارند. سازمان‌های خصوصی از نوع حقیقی دارای بیشترین وزن (82 درصد)‌ و ‌سپس، سازمانهای عمومی از نوع غیرمتولی (77 درصد)‌ و سازمانهای خصوصی از نوع حقوقی (64 درصد) ‌و در نهایت،‌ سازمانهای عمومی از نوع متولی با وزن 51 درصد قرار دارند. همچنین جرایم زیست محیطی نیز با مجموع وزن 77 درصد در مدل اندازه‌‌گیری شدند که نشان از اعتبار بالای مدل دارد.

کلیدواژه‌ها

ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران
دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 9
اردیبهشت 1399
صفحه 2508-2525

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار