تأثیر مؤلفه های عشق و امید بر نگرش خوش بینانه عطار با توجه به نظریه مارتین سلیگمن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

2 استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

3 استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی ساوه

چکیده

سلیگمن از روانکاوانی است که در حوزه مسایل و مشکلات مردمان عصر حاضر مطالعات و تألیفاتی دارد. وی برای افرادی که دچار مشکلات روانی و عدم آرامش روحی هستند توصیه‌ها و راهکارهایی ارائه می‌دهد که در حوزه عرفان نیز قابل بررسی است. در این پژوهش اشعار دیوان عطار را از جنبه پرداختن به مقوله عشق و امید و تأثیر آن بر شادی و خوش بینی بررسی نموده به این نتیجه رسیدیم که عطار همانند سایر عرفا اعتقاد به وجودی عالی دارد که همه عالم نمود اوست. عشق حقیقی این وجود متعالی که امید وصال و یکی شدن با او را به دنبال دارد موجب می‌شود انسان از همه تعلقات مادی بگسلد و تنها به او بیندیشد و از این طریق همه دشواری‌ها را بر خود آسان کند. از این رو عشق ملازم امید بوده و چون وعده الهی بر وصال بندگان عاشق تحقق یافتنی است، عاشق هیچگاه غمگین نبوده همواره نسبت به آینده خود خوش بین است.

کلیدواژه‌ها