1
دانشجوی دوره دکتری مسایل ایران دانشگاه تربیت مدرس.تهران.ایران
2
دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس.تهران.ایران
10.30510/psi.2022.292277.1886
چکیده
تقسیمات کشوری بر ساختار اداری- مدیریتی مناطق برای شتاب بخشیدن به روند توسعه و رشد موزون و هماهنگ استوار است. براساس قانون تقسیمات، بزرگ‌ترین واحد تقسیمات‌کشوری استان می‌باشد که درواقع از یک منطقه جغرافیایی وسیع همگن تشکیل می‌گردد و حاکمیت دولت‌مرکزی در آن به شخص استاندار واگذار شده که نمایندۀ عالی دولت در منطقه محسوب می‌گردد. استان خراسان یکی از همین مناطق جغرافیایی است که براساس مصوبۀ مجلس در سال 1383 ه.ش به سه استان خراسان‌شمالی، خراسان‌رضوی و خراسان‌جنوبی تقسیم گردید. استان خراسان ، در زمان تقسیم بزرگ‌ترین استان کشور با 313 هزار کیلومتر مربع و قریب به 6 میلیون نفر جمعیت بود. این تحقیق برای بررسی چگونگی تاثیر الگوی تقسیمات کشوری بر توسعۀ شهرستانهای سبزوار، جوین، جغتای، خوشاب و داورزن تدوین گردیده و در پی پاسخ به این پرسش است که؛ آیا معادلۀ تقسیم و ایجاد سطوح مختلف با همۀ تبعات و هزینه‌های آن، توانسته است به توسعه و رشد هماهنگ مناطق و ارائه خدمات بهتر بیانجامد؟ نتایج بیانگر این بود که شهرستان سبزوار پس از انتزاع شهرستانهای جدید از آن، در تمام شاخص‌ها رشد داشته است ولی درصد رشد آن قابل توجه نبوده است و بین شهرستانهای جدیدالتأسیس منتزع ازآن،شهرستان جوین نسبت به بقیه شهرستان‌ها رشد نسبتا بهتری داشته است.
)