1
علیرضا گلشنی استادیار گروه علوم سیاسی وروابط بین الملل شهرضا،شهرضا،ایران.
2
دانشجوی دکترای سیاست گذاری عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا
10.30510/psi.2022.336125.3306
چکیده
پژوهش حاضر با دیدی آسیب شناسانه نسبت به حکمرانی شهری استان کرمان (شهرستان بافت وبخش خبر) از دیدگاه مدلهای سیستم و سایبرنتیک با هدف شناخت موانع و آسیب های حکمرانی شهری بر اساس دیدگاه این مدل ها می پردازد، به این معنی و مفهوم که این مدلها میتوانند جایگاه مناسبی برای حکمرانی شهری کسب نمایند. این پژوهش از منظر روش اجرا جزء تحقیقات کمی بوده که با روش AHP انجام شده است،جامع آماری در این پژوهش شامل 30 نفر از خبرگان آگاه به مسائل شهری هستند که با روش نمونه گیری هدفمند آزمون شده اند، حجم نمونه تا اشباع نظری ادامه داشته و ابزار تحقیق پرسشنامه ای است که توسط محقق(1399) ساخته و استفاده شده یافته های آزمون نشان می دهد از میان معیارهای آسیب زا بر حکمرانی شهری سیستم و سایبرنتیک به ترتیب معیار سیاسی، سیاست گذاری و قانونگذاری،اجتماعی، علمی تخصصی، اقتصادی، فردی رتبه اول تا ششم را کسب کرده اند. نتایج گویای این مطلب است که معیار سیاسی و سیاستگذاری و قانون گذاری مهمترین موانع رسیدن شهرستان بافت و بخش خبر به حکمرانی شهری منطبق بر مدلهای سیستم و سایبرنتیک هستند، لذا پیشنهاد می گردد در سیاستگذاریهای و قانون گذاریهای حکمرانی شهری بازبینی شود.
گلشنی, علیرضا, & خوارزمی, محمود. (1401). آسیب شناسی حکمرانی شهری از دیدگاه مدل های سیستم و سایبرنتیک(طرح مورد مطالعه شهرستان بافت-بخش خبر). ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(11), 4114-4134. doi: 10.30510/psi.2022.336125.3306
MLA
علیرضا گلشنی; محمود خوارزمی. "آسیب شناسی حکمرانی شهری از دیدگاه مدل های سیستم و سایبرنتیک(طرح مورد مطالعه شهرستان بافت-بخش خبر)". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 11, 1401, 4114-4134. doi: 10.30510/psi.2022.336125.3306
HARVARD
گلشنی, علیرضا, خوارزمی, محمود. (1401). 'آسیب شناسی حکمرانی شهری از دیدگاه مدل های سیستم و سایبرنتیک(طرح مورد مطالعه شهرستان بافت-بخش خبر)', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(11), pp. 4114-4134. doi: 10.30510/psi.2022.336125.3306
VANCOUVER
گلشنی, علیرضا, خوارزمی, محمود. آسیب شناسی حکمرانی شهری از دیدگاه مدل های سیستم و سایبرنتیک(طرح مورد مطالعه شهرستان بافت-بخش خبر). ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(11): 4114-4134. doi: 10.30510/psi.2022.336125.3306