1
دانشجوی دکتری ، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی ، واحد قم ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قم ، ایران .
2
استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی ، واحد قم ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قم ، ایران .
10.30510/psi.2022.353892.3790
چکیده
هدف پژوهش بررسی و مطابقت برخی مواد بخش چهارم از کنوانسیونهای چهارگانه ژنو 1949 وپروتکل الحاقی1977 اول در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ از منظر فقه امامیه میباشد، تا به یک دستاورد کلی نسبت به مبانی فقه و مواد کنوانسیون دست یابیم. در این راستا، سوال اصلی پژوهش این است که دیدگاه فقه شیعه نسبت به مواد کنوانسیون چهارم ژنو و پروتکلها در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ چگونه است؟ روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و در سیر این مقاله بعد از ذکر مواد کنوانسیون و پروتکلها و شرح حقوقی و اصولی که در قانون برای حمایت آمده است، به دلایل و اصول فقهی حمایتی پرداختهایم و در پایان مطابقت و همسویی فقه و کنوانسیون در ذیل نتیجه پژوهش عنوان شده است، نتایج پژوهش نشان داد که در کنوانسیون چهارم براساس مواد 14 ، 15 و 18 و مواد 59، 55 و 60 پروتکل اول و از منظر فقه امامیه براساس ادلههایی همچون آیه 190 سوره بقره مکانهای غیرنظامی شامل بیمارستانها، مکان های مذهبی و کلیه اماکنی که هدف نظامی نیستند از جمله خانهها، اماکن فرهنگی و محیط زیست در زمان جنگ مورد حمایت هستند و تخریب و حمله به آنها جایز نیست.
انصاریان, هدی, عابدیان, سید حسن, & عسگری, علیرضا. (1401). بررسی کنوانسیون ژنو در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ از منظر فقه امامیه. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(11), 4345-4361. doi: 10.30510/psi.2022.353892.3790
MLA
هدی انصاریان; سید حسن عابدیان; علیرضا عسگری. "بررسی کنوانسیون ژنو در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ از منظر فقه امامیه". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 11, 1401, 4345-4361. doi: 10.30510/psi.2022.353892.3790
HARVARD
انصاریان, هدی, عابدیان, سید حسن, عسگری, علیرضا. (1401). 'بررسی کنوانسیون ژنو در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ از منظر فقه امامیه', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(11), pp. 4345-4361. doi: 10.30510/psi.2022.353892.3790
VANCOUVER
انصاریان, هدی, عابدیان, سید حسن, عسگری, علیرضا. بررسی کنوانسیون ژنو در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ از منظر فقه امامیه. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(11): 4345-4361. doi: 10.30510/psi.2022.353892.3790