بررسی ارکان توجیه و تعلیل آراء دادگاههای حقوقی با مطالعه در حقوق ایران، لبنان و اصول آیین دادرسی مدنی فراملی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه حقوق خصوصی ، واحد اراک،دانشگاه آزاد اسلامی، اراک ،ایران.

2 گروه حقوق خصوصی ،واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی ،اراک ،ایران

3 گروه حقوق خصوصی ،واحد اراک ،دانشگاه آزاد اسلامی ، اراک ،ایران

چکیده

رای دادگاه به عنوان حاصل فرایند دادرسی، دارای ارکان و شرایطی است که قانون برای موجه بودن لازم دانسته است. اصل 166 قانون اساسی و بند4 ماده ۲۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی ایران به این ارکان و شرایط اشاره دارد. موجه بودن رای دادگاه از نظر ماهوی مستلزم بیان عناصری از دعواست که به عنوان ارکان رای در بر دارنده محتوای ماهوی، حکمی و اثباتی دعوا در قالب استدلالی منطقی است. رکن عمده رای دادگاه برای موجه بودن با ارائه امور موضوعی از سوی اصحاب دعوا شکل میگیرد؛ سپس با توصیف این امور توسط دادگاه به صورت جهات موضوعی نمود پیدا میکند. اثبات امور موضوعی که از طریق ادله اثبات قانونی و به منظور قناعت وجدانی دادرس صورت میگیرد رکن اثباتی رای دادگاه را تشکیل میدهد. توصیف و تطبیق امور موضوعی ارائه شده بر حکم قانون، باید در رای دادگاه اعلام شود. این قسمت از رای دادگاه را جهت حکمی رای می‌نامند. همه این ارکان باید در قالبی استدلالی و به منظور اقناع متداعیین و حتی عموم مردم نتیجه رای را توجیه کند.

کلیدواژه‌ها