1
گروه تاریخ ،دانشکده ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه رازی.
2
گروه تاریخ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه رازی
10.30510/psi.2022.287365.1757
چکیده
بررسی و شناخت پایگاه اجتماعی شهدای انقلاب اسلامی و کسانی که در مسیر بر پایی اهداف انقلاب اسلامی جانبازی کرده و در این راه کشته شدهاند یکی از مولفههای اساسی در شناخت پایگاه و ماهیت نیروهای اجتماعی انقلاب اسلامی محسوب میشود. هدف این نوشتار بررسی چگونگی حضور نیروهای اجتماعی و ترسیم صورتبندی و ترکیب پایگاه اجتماعی و نقش این نیروها در شکلگیری انقلاب اسلامی در کرمانشاه است. پرسش اصلی این است که ماهیت نیروهای اجتماعی موثر در تکوین انقلاب اسلامی در کرمانشاه چگونه بوده و چه ترکیبی داشتهاند. یافتههای تحقیق مبتنی بر دادهها و جامعه آماری شهدای انقلاب نشان داده که انقلاب اسلامی در کرمانشاه متأثر از حضور و مشارکت دو طیف نیروهای اجتماعی سنتی(روحانیون، بازاریان، کشاورزان و حاشیه نشینان) و مدرن(فرهنگیان،نظامیان، کارمندان، کارگران و کارکنان دولتی) بوده است. در میان این نیروها، روحانیون نقش رهبری و انگیزشی داشتند ولی نیروهای اجتماعی جدید به ویژه فرهنگیان و دانشگاهیان فعالترین گروه بودند. روش تحقیق در این نوشتار تاریخی و اسنادی میباشد که با اتخاذ شیوه توصیفی- تحلیلی و با رویکرد تاریخی، جامعه شناسی و بهرهگیری از روش های تبیین و تحلیل کیفی و کمی بر اساس دادههای آماری از شهدای انقلاب خواهد بود.
عزتی, مهدی, & بهرامی, روح الله. (1401). انقلاب اسلامی و نیروهای اجتماعی: با تکیه بر بررسی پایگاه اجتماعی شهدای انقلاب اسلامی در کرمانشاه. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(11), 5061-5079. doi: 10.30510/psi.2022.287365.1757
MLA
مهدی عزتی; روح الله بهرامی. "انقلاب اسلامی و نیروهای اجتماعی: با تکیه بر بررسی پایگاه اجتماعی شهدای انقلاب اسلامی در کرمانشاه". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 11, 1401, 5061-5079. doi: 10.30510/psi.2022.287365.1757
HARVARD
عزتی, مهدی, بهرامی, روح الله. (1401). 'انقلاب اسلامی و نیروهای اجتماعی: با تکیه بر بررسی پایگاه اجتماعی شهدای انقلاب اسلامی در کرمانشاه', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(11), pp. 5061-5079. doi: 10.30510/psi.2022.287365.1757
VANCOUVER
عزتی, مهدی, بهرامی, روح الله. انقلاب اسلامی و نیروهای اجتماعی: با تکیه بر بررسی پایگاه اجتماعی شهدای انقلاب اسلامی در کرمانشاه. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(11): 5061-5079. doi: 10.30510/psi.2022.287365.1757