در روند کنونی حقوق بین الملل، توسعۀ بهره برداری انرژی حاصل از منابع انرژی های تجدید پذیر رشد چشمگیری داشته است. در همین زمینه اسناد بین المللی به منظور تنظیم سیاست های زیست محیطی و انرژی کشورها تصویب شده. این مقررات در گسترۀ وسیعی از اسناد لازم الاجرا تدوین شده اند. پراکندگی اسناد بین المللی با وضعیت نامعین اصول و قواعد حقوق بین الملل درباره جنبه های حقوقی توسعه و ضرورت منابع انرژی تجدید پذیر و بررسی رویکرد حقوق بین الملل به انرژی های تجدید پذیر را توجیه می کند. تامین خدمات انرژی پاک جهت نیل به اصل توسعه پایدار ،افزایش سطح آگاهی ، استفاده از محیط زیست سالم از اهداف هزاره پیش رو بر مبنای کاهش نیمی از فقر در جهان بوده است که بدون توجه به مقوله استفاده از انرژی‌های پاک ممکن نخواهد بود .افزایش انرژی گرمایی خورشید درون جو زمین با افزایش دمای اتمسفر به دلیل تبعات استفاده بی‌رویه بشر از سوخت‌های فسیلی باعث تغییر نظام سیستم‌های اقلیمی آب‌وهوایی است .بنابراین مصرف مقوله انرژی در جهان علی‌رغم داشتن نقشی اساسی و محوری با چالشی بزرگ در قرن 21 و هزاره سوم روبرو است به‌طوری‌که برخی کارشناسان محیط زیست و برنامه‌ریزان توسعه پایدار معتقدند؛ با کاهش دو هدف اساسی فقر و جلوگیری تشدید آلودگی ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی می‌توان زندگی بر کره‌ی مسکون را ادامه داد . این نوشتار با توجه به اهمیت توسعه انرژی های تجدیدپذیر به مثابه مسئله ای با ابعاد جهانی به بررسی نقش ضرورت کاربرد واستفاده اخلاقی و حقوقی در این زمینه میپردازد.
)