یکی از اصول و مبانی که باعث شناخت روش علمی دانشمندان حدیث در تدوین و نحوه برخورد و استفاده آنها از روایات می‌باشد، بررسی روش آنها در کتابهای حدیثی است. یکی از کتابهای حدیثی با توجه به قدمت و تقدم آن مورد اهمیت می‌باشد کتاب شریف اصول کافی نوشته محمد بن یعقوب کُلینی می‌باشد. چرا که این کتاب یکی از کتابهای معتبر و از منابع مهم روایی شیعه می‌باشد. آن چه سبب اهمیت این پژوهش می-شود، الگو گرفتن کتابهای روایی شیعه در تدوین حدیث از کتاب کافی می‌باشد. این نوشتار درصدد پاسخ به این سؤال است که، مرحوم کلینی در تدوین اصول کافی از چه روشهایی استفاده نموده است؟ نوشته حاضر با روش تحلیلی، اسنادی، کتابخانه‌ای است که در یک جمع بندی همراه با مستندات به این نتیجه می‌رسد که صاحب اصول کافی در تدوین کتاب شریف کافی، روشهایی از قبیل: کتاب بندی احادیث، بیان سند کامل حدیث، اجتناب از نقل به معنا، معرفی راوی، سماع، ثلاثیات، معنعن، عده من أصحابنا، اختصار در نقل سند، عبارات مجهول در سند، عرضه حدیث به قرآن، پرهیز از روایات مضمره، عدم بیان روایات متعارض، استناد به آیات، شرح احادیث، بیان توضیحات اصحاب، نقل روایت از غیر معصوم و نقل احادیث که صریح به نام معصوم اشاره نشده، استفاده نموده است. با هدف تبیین دقیق علمی روش شناسى تدوین احادیث کلینی در الکافی، نتیجه به دست آمده در اختیار حدیث پژوهان قرار می‌گیرد.
)