امروزه علم و فناوری یک اصل اساسی برای کشورها به شمار رفته و جوامع به دنبال دستیابی به دانش از راه‌های مختلف هستند. این پژوهش به دنبال نشان دادن این موضوع است که دیپلماسی علمی و فناوری یک ضرورتِ قابل اجماع و نهادساز در توسعه سیاسی است و بخشی از فرآیند توسعه سیاسی داخلی یک کشور به واسطه تحقق سیاست خارجی از دریچة مبادلات و مراودات علمی محقق می‌شود. برای این منظور، پژوهش حاضر به دنبال یافتن پاسخ‌های قابل اثبات و دلالت‌های آشکار نقش دیپلماسی علمی و فناوری در توسعه سیاسی است. به این معنی که دیپلماسی علمی و فناوری با پذیرش و تبادل دانشجویان خارجی، همکاری‌های بین‌المللی دانشگاهی و برقراری روابط علمی و تعامل و همکاری پژوهشگران با یکدیگر در عرصه جهانی از طریق فرصت‌های مطالعاتی، طرح‌های پژوهشی مشترک، کنفرانس‌ها و مقالات مشترک، زمینة اجماع و همبستگیِ بیشتر داخلی بر سر نهادسازی علمی و کاهش کشمکش‌ها را به صورت طرحی نظری را فراهم می‌کند. روش گردآوری داده‌ها مبتنی بر روش اسنادی، راهبرد پژوهش بر مبنای قیاسی، روش تجزیه و تحلیل داده‌ها بر اساس روش توصیفی-تبیینی و ملهم از چارچوب نظری متناظر با دیپلماسی علمی و فناوری است.
یزدان پناه, مهدی, مرادی, مریم, & عسگرخانی, ابومحمد. (1401). دیپلماسی علمی و فناوری و توسعه سیاسی در ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(6), 576-595. doi: 10.30510/psi.2022.216230.1101
MLA
مهدی یزدان پناه; مریم مرادی; ابومحمد عسگرخانی. "دیپلماسی علمی و فناوری و توسعه سیاسی در ایران". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 6, 1401, 576-595. doi: 10.30510/psi.2022.216230.1101
HARVARD
یزدان پناه, مهدی, مرادی, مریم, عسگرخانی, ابومحمد. (1401). 'دیپلماسی علمی و فناوری و توسعه سیاسی در ایران', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(6), pp. 576-595. doi: 10.30510/psi.2022.216230.1101
VANCOUVER
یزدان پناه, مهدی, مرادی, مریم, عسگرخانی, ابومحمد. دیپلماسی علمی و فناوری و توسعه سیاسی در ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(6): 576-595. doi: 10.30510/psi.2022.216230.1101
)