1
گروه علوم سیاسی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرضا، ایران
2
گروه علوم سیاسی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران، شهرضا، ایران
3
استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه ازاد اسلامی شهرضا
10.30510/psi.2022.305241.2312
چکیده
در این پژو هش این سوال را مطرح نمودیم که: نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب اسلامی چه نوع مدیریتی را برای سازندگی کشود در نظر داشته اند؟ از آنجایی که انقلاب ایران از نوع اسلامی بود و آرمانهایش با احکام، قوانین و شرع مقدس اسلامی همخوانی داشت این فرضیه را در پاسخ به سوال تحقیق طرح کردیم که: باتوجه به ماهیت ایدئولوزیک انقلاب اسلامی، مدیران و نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب خود را موظف به خدمت صادقانه، اجرای عدالت و ایثار در فعالیت هایشان در جهت سازندگی، رفع محرومیت و باز سازی کشور می دانستند. این پژوهش از نوع کیفی است بنابراین روش جمع اوری اطلاعات و داده ها از نوع اسنادی و از طریق مطالعه کتب، مقاله ها و ...فیش های مورد نظر را تهیه و مورد تجزیه و تحلیل است. نهایتا با در نظر گرفتن دیدگاه های امام راحل، شهید بهشتی ، مهندس مهدی بازرگان و آیت الله هاشمی رفسنجانی به این نتیجه رسیدیم که مدیران و نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب در تلاش برای اجرای مدیریتی مبتنی بر عدالت، اجرای احکام الهی، مبارزه با فقر و محرومیت با تاکید بر مولفه استقلال در زمینه اقتصادی و متکی بودن به توان نیروهای داخلی و کاستن از وابستگی به سایر جوامع و دولت ها بوده اند.
تمنده, اشکبوس, ملائکه, سید حسن, & اقارب پرست, محمدرضا. (1401). مدیریت و سازندگی از دیدگاه نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب اسلامی ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(12), 2977-2989. doi: 10.30510/psi.2022.305241.2312
MLA
اشکبوس تمنده; سید حسن ملائکه; محمدرضا اقارب پرست. "مدیریت و سازندگی از دیدگاه نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب اسلامی ایران". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 12, 1401, 2977-2989. doi: 10.30510/psi.2022.305241.2312
HARVARD
تمنده, اشکبوس, ملائکه, سید حسن, اقارب پرست, محمدرضا. (1401). 'مدیریت و سازندگی از دیدگاه نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب اسلامی ایران', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(12), pp. 2977-2989. doi: 10.30510/psi.2022.305241.2312
VANCOUVER
تمنده, اشکبوس, ملائکه, سید حسن, اقارب پرست, محمدرضا. مدیریت و سازندگی از دیدگاه نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب اسلامی ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(12): 2977-2989. doi: 10.30510/psi.2022.305241.2312