امروزه جنگ نرم علیه ایران به صورت چند وجهی و با رویکردها و ساز و کارهای مختلفی از سوی آمریکا دنبال میشود. یکی از این رویکردها حقوق بشر است. همان طور که جنگ نرم با هدف تغییر سیاسی صورت میگیرد، حربه حقوق بشر نیز با هدف تغییر سیاسی رابطه معناداری دارد. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی و روش تحقیق کتابخانه ای و استفاده از اسناد و مدارک معتبر به عنوان ابزار به دنبال بررسی رویه ایالات متحده آمریکا در جنگ نرم علیه ایران با رویکرد حقوق بشر به عنوان هدف اصلی می باشد. یافته ها حاکی از آن است که شدت و عمق برخورد آمریکا با کشورهای خاورمیانه بیش از ابعاد امنیتی و استراتژیکی به مؤلفه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی-ایدئولوژیک، اقتصادی و به شکل کلی مؤلفه های هویتی این کشورها باز می گردد. بر همین اساس، مرجع امنیت در الگوی رفتاری مبتنی بر قدرت نرم، سطوح ساختاری کشورهای خاورمیانه است. زیرا بر اساس رویکرد آمریکا، ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی این کشورها است که برای نیروهای تهدیدآفرین و امنیت زا منبعی فراهم می کند. در این راستا اقدامات آمریکا در جهت پیشبرد اهداف حقوق بشری در چارچوب قدرت نرم از روش های مختلفی است که از جمله مهم ترین آنها از طریق مؤسسات مالی بین المللی، سازمان ملل، مجازات ها، تحریم های اقتصادی- مالی، حمایت ازگروه های معارض و اپوزیسیون، حمایت از مؤسسات و نهادهای غیردولتی حقوق بشری و نفوذ و تسلط در شبکه های تلویزیونی و اینترنت می باشد
زحلی, رضا, & موسی زاده (نویسنده مسئول), رضا. (1399). رویه ایالات متحده آمریکا در جنگ نرم علیه ایران با رویکرد حقوق بشر. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(3), 2846-2860. doi: 10.30510/psi.2022.364020.4034
MLA
رضا زحلی; رضا موسی زاده (نویسنده مسئول). "رویه ایالات متحده آمریکا در جنگ نرم علیه ایران با رویکرد حقوق بشر". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 3, 1399, 2846-2860. doi: 10.30510/psi.2022.364020.4034
HARVARD
زحلی, رضا, موسی زاده (نویسنده مسئول), رضا. (1399). 'رویه ایالات متحده آمریکا در جنگ نرم علیه ایران با رویکرد حقوق بشر', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(3), pp. 2846-2860. doi: 10.30510/psi.2022.364020.4034
VANCOUVER
زحلی, رضا, موسی زاده (نویسنده مسئول), رضا. رویه ایالات متحده آمریکا در جنگ نرم علیه ایران با رویکرد حقوق بشر. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(3): 2846-2860. doi: 10.30510/psi.2022.364020.4034