با توجه به معنای فرهنگ که عبارت است از مجموعه انتخابهای جمعی گروهی از مردم از میان عوامل مختلف، در این پژوهش در پی یافتن پاسخ این سؤال خواهیم بود که با توجه به معماری بومی - ملی ایرانی، فرهنگ بومی – منطقهای چه تأثیری میتواند در احداث مسکن مسکونی داشته باشد؟ لذا با توجه به اصول منطقهگرایی تلاش میشود به این سوال پاسخ داده شود. باید گفت که: مجموعه طیفها و تقابلها در مورد مسکن منطقهای را با توجه به عوامل طبیعت، کالبد و فرهنگ میتوان به دو قلمرو دسته بندی کرد: قلمرو سرزمینی (مرتبط با شاخصه اقلیم و کالبد) و قلمرو زندگی (مرتبط با فرهنگ و شیوه زندگی) که در این بررسی به عوامل سرزمینی به عنوان آشکارترین عوامل مؤثر بر شکلگیری خانه پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که آنچه از مسکن بومی منطقه فهمیده میشود این است که شکل گیری معماری و به ویژه مسکن بومی، بیش از امروز بر پایه منطق بوده است. احترام به طبیعت و جهات مناسب جهتگیری بنا، هماهنگی با شیب و توپوگرافی زمین، ساخت وساز با مصالحی که منطقه در اختیار ما میگذارد، ضمن هماهنگی با اقلیم منطقه از نظر اقتصادی به صرفه هستند و اینها همه و همه از تفکری منطقی که با آزموده شدن و تجربه شدن در گذر سالیان به دست آمده حکایت دارد و اشاره به تأکید منطقهگرایی بر آزموده ها در مقابل اندوختهها دارد. کلیدواژهها: فرهنگ بومی، منطقهگرایی، مسکن، معماری بومی - ملی.
فرجی, امیر. (1399). راهکارهای تقویت فرهنگ بومی و منطقه گرایی در مسکن معاصر با نگاهی به حس مکان. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(4), 2565-2581. doi: 10.30510/psi.2022.351051.3732
MLA
امیر فرجی. "راهکارهای تقویت فرهنگ بومی و منطقه گرایی در مسکن معاصر با نگاهی به حس مکان". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 4, 1399, 2565-2581. doi: 10.30510/psi.2022.351051.3732
HARVARD
فرجی, امیر. (1399). 'راهکارهای تقویت فرهنگ بومی و منطقه گرایی در مسکن معاصر با نگاهی به حس مکان', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(4), pp. 2565-2581. doi: 10.30510/psi.2022.351051.3732
VANCOUVER
فرجی, امیر. راهکارهای تقویت فرهنگ بومی و منطقه گرایی در مسکن معاصر با نگاهی به حس مکان. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(4): 2565-2581. doi: 10.30510/psi.2022.351051.3732