در این تحقیق با مقایسه حقوق خصوصی ایران و کنوانسیون های بین المللی، موضوع آثار اعتراض به رأی داوری بررسی شد. مسئله اصلی تحقیق چگونگی رویکرد کنوانسیون های بین المللی به بحث آثار اعتراض به رأی داوری در جهتِ اصالت دادن به رأی داوری و خدشه ناپذیری آن برای اطاله دادرسی و احقاق حق طرفین بود. فرضیه تحقیق مبنا قرار گرفتن داوری در کشور مبدأ و اخذ ضمانت در موراد مقتضی، از سوی دادگاه برای دادرسی دوباره رأی داوری بود. روش این تحقیق مقایسه ای بوده و نتایج تحقیق نشان دادند در حقوق ایران هماهنگ با برخی از مفاد کنوانسیون نیویورک درباره تودیع تضمینی مناسب با رأی برای اعاده دادرسی، بر اساس تشخیص دادگاه است. اما در زمینه موارد اعتراض به رأی داوری که در کنوانسیون نیویورک به صورت تأکید بر وصف "الزامی" است، در قوانین ایران این تمایز مدنظر قرار نگرفته است. همچنین در حقوق ایران درباره رویه کنوانسیون نیویورک که بر اساس آن این اجازه داده شده است که آرای داوری صادره شده در یک کشور عضو کنوانسیون در کشورهای دیگر عضو کنوانسیون بدون توجه به ابطال آن، اجرا شوند؛ امری تصریح نشده است.
رحیمى, محسن. (1401). مقایسه آثار اعتراض به رأى داورى در حقوق خصوصى ایران و کنوانسیون هاى بین المللى. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(4), 488-503. doi: 10.30510/psi.2022.286568.1732
MLA
محسن رحیمى. "مقایسه آثار اعتراض به رأى داورى در حقوق خصوصى ایران و کنوانسیون هاى بین المللى". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 4, 1401, 488-503. doi: 10.30510/psi.2022.286568.1732
HARVARD
رحیمى, محسن. (1401). 'مقایسه آثار اعتراض به رأى داورى در حقوق خصوصى ایران و کنوانسیون هاى بین المللى', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(4), pp. 488-503. doi: 10.30510/psi.2022.286568.1732
VANCOUVER
رحیمى, محسن. مقایسه آثار اعتراض به رأى داورى در حقوق خصوصى ایران و کنوانسیون هاى بین المللى. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(4): 488-503. doi: 10.30510/psi.2022.286568.1732
)