بررسی تأثیر سوگیری رفتاری خودکنترلی بر رفتار مالی و رفاه مالی از طریق نقش تعدیل‌گر ریسک گریزی با رویکرد جامعه شناختی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه حسابداری، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران.

چکیده

اگر بازارهای سرمایه کارآ باشند، توسعه اقتصادی تحقق می‌یابد. از سوی دیگر، از آنجاکه در حال حاضر بازار سهام کشور با استقبال فراوانی از سوی سرمایه‌گذاران مواجه شده است. بی‌تردید، بررسی تورش‌های رفتاری سرمایه‌گذاران از اهمیت انکارناپذیری برخوردار می‌باشد. لذا در این مطالعه به بررسی تأثیر سوگیری رفتاری خودکنترلی بر رفتارمالی و رفاه مالی از طریق نقش تعدیل‌گر ریسک‌گریزی سرمایه‌گذاران با رویکرد جامعه شناختی ایران پرداخته شد. برای این منظور، جامعه آماری مشتمل بر سرمایه‌گذاران انفرادی، معامله‌گران و کارگزاران بورس اوراق بهادار تهران بوده که به-طور مستقیم در بازار فعالیت داشته‌اند. همچنین نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 421 نفر تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری به روش PLS استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیر خودکنترلی از تأثیر معنادار مثبتی بر رفتار مالی، رفاه مالی و ریسک گریزی برخوردار می‌باشد. بدین مفهوم که با افزایش خودکنترلی سرمایه‌گذاران بازار سهام، رفتار مالی، رفاه مالی و ریسک گریزی آنان افزایش می‌یابد. همچنین، با وارد کردن متغیر ریسک گریزی به عنوان متغیر تعدیل‌گر، شدت رابطه بین خودکنترلی و رفتار مالی افزایش می‌یابد. بدین مفهوم که ریسک‌گریزی سرمایه‌گذاران بازار سهام، باعث تشدید رابطه مثبت بین خودکنترلی و رفتار مالی آنان می‌شود. در نهایت، با وارد کردن متغیر ریسک گریزی به عنوان متغیر تعدیل‌گر، شدت رابطه بین خودکنترلی و رفاه مالی کاهش می‌یابد. بدین مفهوم که ریسک‌گریزی سرمایه‌گذاران بازار سهام، باعث کاهش شدت رابطه مثبت بین خودکنترلی و رفاه مالی آنان می‌شود.

کلیدواژه‌ها