رویکرد دولت‌های آسیای مرکزی نسبت به گروه‌های افراط‌گرای اسلامی (مطالعه موردی حزب التحریر)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار روابط بین الملل، گروه ارتباطات و علوم اجتماعی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 مطالعات منطقه ای، دانشکده اکو، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

چکیده

چکیده
حزب التحریر یک جنبش فراملی اسلامی است که هدف آن متحد کردن مسلمانان در سراسر جهان تحت یک خلافت واحد است و برای تحقق این هدف کشورهای مسلمان را به عنوان اولویت فعالیت‌های خود در نظر گرفته است. با وجود اینکه فعالیت حزب‌التحریر در برخی از کشورهای مسلمان نظیر عربستان، مصر و ترکیه غیر مجاز بوده، فعالیت آن در پنج جمهوری آسیای مرکزی (قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ترکمنستان) که اکثر جمعیت آنها مسلمان هستند؛ آزاد است و این حزب نقش مهم و فعالی را در این کشورها ایفا می‌کند. این مطالعه به بررسی رویکردهای پنج جمهوری آسیای مرکزی نسبت به حزب‌التحریر می‌پردازد. این مقاله نشان می‌دهد کشورهای آسیای مرکزی چه سیاست‌هایی برای کنترل این حرکت اجتماعی در میان مردم این کشورها به کار برده اند. پرسش این تحقیق این است که رویکردهای جمهوری‌های آسیای مرکزی نسبت به حزب التحریر در سیاست‌های خود چیست؟ از آنجایی که حزب‌التحریر نقش بسزایی در گسترش افراط‌ گرایی در داخل جمهوری‌ها و کل منطقه دارد. هدف اصلی شناسایی سیاست‌های پنج کشور منطقه نسبت به آن است. این پژوهش تلاش می‌کند با در نظر گرفتن فقدان تحقیقات قبلی در این باره و اهمیت موضوع، این خلاء علمی را پرکند. روش پژوهش، مقایسه‌ای با رویکرد توصیفی- تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات، اسنادی-کتابخانه‌ای است.
کلید واژه‌ها: آسیای مرکزی، حزب التحریر، افراط گرایی، حزب سیاسی، حزب اسلامی، جنبش اجتماعی

کلیدواژه‌ها

ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران
دوره 5، شماره 3
خرداد 1401
صفحه 2159-2180

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار