انقلاب اسلامی در سال 57 پیروز شد و بر اساس آن، نظام جمهوری اسلامی مستقر گردید و فصلی نو در تفاهم میان دولت و ملت در جامعه گشوده شد و شبکه‌ای از روابط متقابل میان سازمان‌های سیاسی باهم و سپس با مردم شکل گرفت که برای حل بحران ادغام در جمهوری اسلامی ایران تمهید شده است. پژوهشی در این مسئله صورت نگرفته است که نشان دهد جمهوری اسلامی ایران با بحران ادغام چه رویارویی صورت داده است، پاسخ احتمالی پرسش مطرح‌شده، توفیق جمهوری اسلامی در کاربست درست نخبگان، احزاب و جامعه‌پذیری در حل بحران ادغام را نشان می دهد. در این پژوهش کشف، شناسایی، جایگاه و نقش نخبگان، احزاب و جامعه‌پذیری در فرایند حل بحران ادغام دنبال می‌گردد. چارچوب نظری این پژوهش، نظریه بحران‌های سیاسی است که از طریق فهم و استنباط از متون و اسناد معتبر علمی با روش کیفی از نوع تفسیری، نقش نخبگان و احزاب در جامعه پذیری را در بستر زیرساخت‌های آماده‌شده در اسناد بالادستی بررسی می‌کند، یافته‌های این پژوهش نقش مطلوب نخبگان، جایگاه نهادینه‌شده احزاب و فرایند درست جامعه‌پذیری را در حل بحران ادغام مؤثر می داند.
اصلانی, بهنیا, خواجه سروی, غلامرضا, خرمشاد, محمد باقر, & رهبر, عباسعلی. (1400). جمهوری اسلامی ایران و بحران ادغام. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 4(4), 3060-3074. doi: 10.30510/psi.2022.311144.2498
MLA
بهنیا اصلانی; غلامرضا خواجه سروی; محمد باقر خرمشاد; عباسعلی رهبر. "جمهوری اسلامی ایران و بحران ادغام". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 4, 4, 1400, 3060-3074. doi: 10.30510/psi.2022.311144.2498
HARVARD
اصلانی, بهنیا, خواجه سروی, غلامرضا, خرمشاد, محمد باقر, رهبر, عباسعلی. (1400). 'جمهوری اسلامی ایران و بحران ادغام', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 4(4), pp. 3060-3074. doi: 10.30510/psi.2022.311144.2498
VANCOUVER
اصلانی, بهنیا, خواجه سروی, غلامرضا, خرمشاد, محمد باقر, رهبر, عباسعلی. جمهوری اسلامی ایران و بحران ادغام. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1400; 4(4): 3060-3074. doi: 10.30510/psi.2022.311144.2498
)