تحلیلی متضاد بر ناسیونالیسم قومی و ناسیونالیسم قراردادی هویت سیاسی ایرانیان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم سیاسی،گرایش مسائل ایران،دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان،زنجان ،ایران

2 استادیار و عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد زنجان،زنجان ،ایران

3 استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان ،زنجان،ایران

4 استادیار گروه علوم سیاسی،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد زنجان ،زنجان،ایران

10.30510/psi.2022.329157.3097

چکیده

ناسیونالیسم به معنای آگاهی از تعلق یا عضویت یک ملت است، یعنی آگاهی ملی که نسبت به اجزای ملت (نژاد، زبان، آداب و رسوم، ارزش های اجتماعی، اخلاقی و فرهنگ، محبت، توجه و علاقه در افراد ایجاد می کند. گاهی اوقات ناسیونالیسم باعث ایجاد حس تحسین نسبت به این مولفه ها و اعتقاد به تمایز و برتری آنها نسبت به سایر ملل می شود. از آنجایی که هر ملتی سرزمین خود را دارد، وفاداری به سرزمین و فداکاری برای آن و تحسین ملت از اصول ملی گرایی است. در ایران، ناسیونالیسم به جز دوران اسلام و تأکید بر تمایز دین و سیاست، مبتنی بر باستان گرایی است و به مجموعه ای از اندیشه های عاشقانه درباره ایران باستان و هویت ایرانی منجر شده است که همواره با عدم تعادل و نادیده گرفتن همراه بوده است. حقایق تاریخی، آداب و رسوم، آیین ها و فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی.
با توجه به رفتارهای پس از انقلاب اسلامی ایران، به ویژه با توجه به هویت سیاسی ایرانی، در تطبیق دو منبع هویتی ایرانی بودن و اسلامی بودن از یک سو و پاسداری از نظام جمهوری اسلامی موفق بود. روش شناسی پژوهش با توجه به اهداف و هویت آن، کتابخانه ای و مبتنی بر شواهد است که در آن نویسندگان سعی در جمع آوری شواهد کتابخانه ای تاریخی برای پرداختن به ناسیونالیسم قومی و ملی گرایی مدنی از منظر اندیشه، آرمان و سیاسی انقلاب اسلامی دارند. هویت.

کلیدواژه‌ها

ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران
دوره 5، شماره 11
بهمن 1401
صفحه 2009-2028

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار