ادبیات پایداری انعکاس دهنده‌ی پایمردی و دلاورمردی‌های یک ملت یا قوم در برابر هرگونه تجاوز و ظلم و ستم است و همچنین برجسته کردن پیام‌های انسانی از جمله آزادگی و حق‌خواهی عدالت‌طلبی ظلم‌ستیزی وطن‌دوستی ایثار و استقامت است، در این نوع ادبیات شاعر و نویسنده به دنبال زبانی است که با همه مردم جهان گفتگو کند؛ لذا پیام های انسانی حادثه‌ای چون جنگ را درونی میکند و به جهان ارائه میکند. در این پژوهش برآنیم تا با روش تحلیلی توصیفی با رویکرد تطبیقی به ترسیم و بررسی جلوه‌های گوناگون ادبیات پایداری در اشعار سپیده‌کاشانی و سیمین دخت وحیدی بپردازیم، از جمله مضامین مشترک پایداری درشعر این شاعران که می توان مورد مطالعه قرار داد، ستایش آزادی وآزادگی، دعوت به مبارزه، ظلم‌ستیزی، مقاومت در برابر بیگانگان و تلاش برای رهایی سرزمین خویش است. از این رو مقاله‌ی حاضر جستاری است جهت بررسی اندیشه‌ها و جلوه‌های پایداری در شعر دو شاعر مذکور که فرا روی خوانندگان قرار خواهد گرفت. از جمله عوامل تأثیرگذار براین مضامین و وجوه مشترک، تجربۀ مشترکی است که آن دو شاعر در جریان جنگ و در مسیر دفاع از مقدسات و وطن خویش و ظلم و استبداد نسبت به هموطنان‌شان کسب کرده‌اند. کلید واژه ها: ادیبات پایداری، جنگ، وطن، سپیده‌کاشانی، سیمین دخت وحیدی
)