1
دانشجو دکتری زبان و ادبیات فارسی، پردیس بین الملل کیش، دانشگاه تهران
2
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
10.30510/psi.2022.322924.2908
چکیده
هدف آن است که دانسته شود ، مولوی تا چه حدّ با اصطلاحات و دانش و باورهای پزشکی و بهداشتی آشنا بوده است ؟ به کارگیری آنها در اشعارش با چه انگیزه ای انجام شده است ؟ روش تحقیق ، کتابخانه ای و مطالعه است . بعد از یادداشت برداری و تنظیم آنها ، داده های تحقیق ، تحلیل و توصیف شده است . نتیجه آن است که مولوی با دانش پزشکی و باورهای طبی و بهداشتی روزگارش آشنا بوده است . شناخت اخلاط چهارگانه صفرا ، سودا ، بلغم و خون و بیماری های ناشی از اختلال آنها ، معاینه بالینی و گرفتن نبض و دیدن قارورۀ اِدرار ، رعایت اصل پرهیز و پیشگیری ، حِجامت و فَصد و رگ گشودن و خون گرفتن ، شناخت مزاج خشک و تر و گرم و سرد مواد غذایی و گیاهان دارویی ، تشخیص درست انواع بیماری ها ، اِستسقا ، صَرع ، زُکام ، صُداع ، وَبا ، خُناق و . . . تجویز داروهای متناسب با هر بیماری و مواردی از این قبیل به فراوانی در غزلیات مولوی به کار رفته است . هدف اصلی مولوی از تصویرسازی ها و مضمون پردازی ها و تعبیرات و ترکیبات شاعرانه و ابتکاری ، بیان اندیشه والای عارفانه و عشق و ایمان حضرت حق و قُرب حق تعالی است .
)