بررسی زمینه‌های امنیتی شدن موضوع اقلیت‌های دینی در جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 استاد یار گروه علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 استاد یار گروه علوم سیاسی واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

مفهوم امنیتی کردن، یعنی خروج پدیده‌ها از حوزه سیاست‌های عمومی و ورود آن‌ها به‌حوزه‌ امنیتی. طرح یک‌موضوع در دستور کار امنیتی، نقطه‌ی آغاز فرآیند امنیتی‌شدن است. هر چند کشور ما همواره میزبان اقلیت‌های قومی، نژادی و یا دینی بوده، ولی اقلیت‌های دینی به دلیل صبغه اعتقادی از وزن قابل توجه‌تری برخوردار بودند. در اصل 13 قانون اساسی تنها مسیحیت، یهود و زرتشت، مصداق اقلیت دینی می باشند.. از آنجا که علل و زمینه های تبدیل موضوع اقلیتهای دینی به مسئله امنیتی، همواره ذهن تصمیم گیرندگان این عرصه ها را به خود مشغول کرده؛ سؤال اصلی پژوهش، این می‌باشد که «از نظر جامعه‌شناسی سیاسی، چه علل و زمینه هایی موجبات امنیتی شدن موضوع اقلیت‌های دینی مسیحیت، یهود و زرتشت در جمهوری اسلامی را فراهم می‌سازد؟». نکته مهم دیگر این که عدم شناخت برخی صاحب نظران از حقوق این اقلیت ها، تبعات جبران ناپذیری به همراه داشته و باید به دنبال مدلی بود تا سطوح مختلف امنیتی آنها ‌مشخص و دلالت‏های راهبردی را نیز از آن استخراج کرد.
دو رویکرد داخلی و خارجی در امنیتی کردن اقلیت های دینی قابل توجه است. رفتارهای مخرب امنیتی از جانب اقلیت‏های دینی مذکور به جز مسیحیت پروتستان پائین است، ولی می‏بایست بر مبنای شاخص‏هایی غیرامنیتی، همواره صیانت و تعیین وضعیت شوند.
نتیجه اینکه عوامل داخلی و خارجی نتوانسته اند این اقلیت‌ها را به سمت واگرائی سوق داده و زمینه امنیتی شدن یا امنیتی ساختن آنها را بوجود آورند.

کلیدواژه‌ها