یکی از پرسش های مهم در ارتباط با فقه شیعه ایـن است که آیا اصولاً این فقه فردی است یا اجتماعی؟ به عبارت دیگر آیا هدف این فقه ،تنها حل و فـصل مسائل فرد مسلمان است یا رسالت آن بررسی وظایف و تکالیف فرد و جامعه درکنار هم می باشد؟ عنوان فقه اجتماعی، عنوانی جامع و متناسب با نیازهای انسان عصر حاضر است که بتواند ضمن ایجاد نگرشی نو درفقه، مفتاحی بر قفل فردیت فقه بوده و در همه ی شئون اجتماعی انسان ، پاسخگوی خلأهای فکری او باشد. این نوشته بر آن است که با استفاده از روش توصیفی‌ـ تحلیلی ،ادله اندیشۀ اجتماعی درفقه شیعه را مورد کنکاش و ریشه‌‌یابی قرار دهد. در این رابطه،پس از بیان مسئله وبحث از کاستی های فقه فردی و ماهیت فقه اجتماعی،دلایل اجتماعی بودن فقه شیعه مورد بررسی قرار گرفته است.سرانجام این نتیجه حاصل شده که، هرچند در بستر زمان، رویکرد فردگرایانه بر فقه شیعه غالب گردیده ،ولی بررسی دقیق نصوص و منابع دینی نمایانگر آن است که این فقه دارای رویکردی اجتماعی است.
)