ورزش به یکی از فراگیرترین عوامل اشتراک فرهنگهای مختلف تبدیلشده است. ورزش در بسیاری از زمینهها مرزهای زبانی، رنگ، نژاد، ملیت، قومیت، نژاد و طبقه را را درنوردیده است؛ مرزهایی که عموما تمایزبخش فرهنگها در نظر گرفته میشوند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی گفتمان غالب بر فرهنگ ورزشهای مدرن است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی گفتمان غالب جامعه ایرانی بر فرهنگ ورزشهای مدرن است. رویکرد این پژوهش کیفی است . جامعۀ آماری این پژوهش تمام شماری شد و30نفر روسای فدراسیونهای هیات رئیسه ورزشهای مدرن که در سی سال اخیر دارای سازمان شده اند ؛ بررسی شد، که عبارتند از (اسکیت، بیلیارد، بولینگ، بوکس و انجمنهای ورزشی کبدی، اسکواش، تیروکمان، گلف، ووشو، ورزشهای سهگانه، کوهنوردی، پرورش اندام و چوگان).روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. برای تحلیل اطلاعات از روش AHP استفاده شد کلیه محاسبات نیز در نرمافزار ExpertChoice انجامشده است. نتایج بدست آمده حاکی از این است که معیار سیاسی با وزن 463/0 رتبه اول ، معیار اقتصادی با وزن 204/0 رتبه دوم، معیار اجتماعی با وزن 0.150 رتبه سوم، را کسب کرده است. در تبیین این واقعیت میتوان گفت ورزشهای مدرن از کارکرد اصلی متصور برای ورزش که تندرستی و سلامتی است، فاصله گرفتهاند و بیشتر به استخدام کارکردهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی درآمدهاند. این گفتمانها به اندازهای تفوق یافتهاند که در مقام تحلیل، گفتمان جسمی و شخصیتی ورزشکار بهلحاظ اولویت آخرین رتبه را به دست آورده است.
جوانمرد, کمال. (1399). گفتمان غالب جامعه ایرانی بر فرهنگ ورزشهای مدرن در ایران (مطالعۀ موردی ورزشهای سازمانیافته در سه دهه اخیر).. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(4), 768-795. doi: 10.30510/psi.2021.302365.2227
MLA
کمال جوانمرد. "گفتمان غالب جامعه ایرانی بر فرهنگ ورزشهای مدرن در ایران (مطالعۀ موردی ورزشهای سازمانیافته در سه دهه اخیر).". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 4, 1399, 768-795. doi: 10.30510/psi.2021.302365.2227
HARVARD
جوانمرد, کمال. (1399). 'گفتمان غالب جامعه ایرانی بر فرهنگ ورزشهای مدرن در ایران (مطالعۀ موردی ورزشهای سازمانیافته در سه دهه اخیر).', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(4), pp. 768-795. doi: 10.30510/psi.2021.302365.2227
VANCOUVER
جوانمرد, کمال. گفتمان غالب جامعه ایرانی بر فرهنگ ورزشهای مدرن در ایران (مطالعۀ موردی ورزشهای سازمانیافته در سه دهه اخیر).. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(4): 768-795. doi: 10.30510/psi.2021.302365.2227