درحقوق ایران، مرد می تواند با رعایت تشریفات مقرر در قانون، زن خود را طلاق دهد بدون این که نیاز به اثبات موجب یا موجبات خاصی باشد لیکن درخواست طلاق از طرف زن به راحتی پذیرفته نمی شود و زوجه درصورت اثبات موارد خاصی می تواند درخواست طلاق کند. ترک انفاق از سوی زوج، غیبت زوج به مدت طولانی، سوء رفتار یا سوء معاشرت زوج، ارتکاب جرم توسط زوج و عسر و حرج زوجه از جمله این موارد می باشد. گاهی اوقات، با استفاده از شروط ضمن عقد نکاح نیز می توان درخواست طلاق را مطرح کرد. اثبات بعضی از این موارد (حتی درصورت وجود)، به آسانی امکان پذیر نیست و درنتیجه درخواست طلاق از سوی زوجه، پذیرفته نمی شود و این یکی از معضلاتی است که برخی از بانوان جامعه با آن سر و کار دارند. در حقوق فرانسه نیز، حق طلاق برای زوجین در نظر گرفته شده و هریک از زوجین به طور مساوی از حق طلاق برخوردار می باشند. البته برای استفاده از این حق، شروطی در نظر گرفته شده که رضایت مقابل، پذیرش اصل شکست ازدواج (پیشنهاد طلاق) لطمه ی غیر قابل جبرانی که در پیوند ازدواج به وجود می آید. تخریب قطعی رابطه ی زناشویی و تقصیر از جمله این شروط است.
آزادفر, علی, & سلطانی, اختر. (1399). مقایسه موجبات طلاق با توجه به درخواست زوجه در حقوق ایران و فرانسه. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(4), -. doi: 10.30510/psi.2022.374395.4152
MLA
علی آزادفر; اختر سلطانی. "مقایسه موجبات طلاق با توجه به درخواست زوجه در حقوق ایران و فرانسه". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 4, 1399, -. doi: 10.30510/psi.2022.374395.4152
HARVARD
آزادفر, علی, سلطانی, اختر. (1399). 'مقایسه موجبات طلاق با توجه به درخواست زوجه در حقوق ایران و فرانسه', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(4), pp. -. doi: 10.30510/psi.2022.374395.4152
VANCOUVER
آزادفر, علی, سلطانی, اختر. مقایسه موجبات طلاق با توجه به درخواست زوجه در حقوق ایران و فرانسه. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(4): -. doi: 10.30510/psi.2022.374395.4152
)