مطالعه کیفی سیاست دادرسی ایران در دعاوی خانوادگی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مطالعات زنان، دانشکده زن و خانواده، دانشگاه ادیان و مذاهب ،قم ، ایران

2 استادیار پژوهشکده مهرستان ، اصفهان ، ایران

3 استادیار دانشکده زن و خانواده دانشگاه ادیان و مذاهب ، قم ، ایران

4 استادیار گروه حقوق ، واحد قم ، دانشگاه آزاد اسلامی ،قم،ایران

چکیده

در طی گذار از مراحل زناشویی، ممکن است اختلاف بین زوجین بروز کند و در صورت حاد شدن به جدایی و طلاق منجر شود. این پژوهش بر آن است که با شیوه تحلیلی و توصیفی به این پرسش پاسخ دهد که  «چه شیوه هایی برای حل و فصل اختلافات خانوادگی وجود دارد؟» بر اساس یافته‌های پژوهش، سه نوع شیوه در دادرسی اختلافات خانوادگی وجود دارد. شیوه اول به صورت رسیدگی شبه قضائی و از طریق حکمیت و داوری است؛ شیوه دوم مبتنی بر رسیدگی قضائی فردمحورانه است؛ شیوه سوم حل و فصل اختلافات خانوادگی  با نگاه درمان محورانه است. ماحصل این پژوهش آن است که شیوه های حاکم بر حل و فصل اختلافات خانوادگی در نظام حقوقی ایران، بر اساس رسیدگی قضائی فرد محورانه است که دادرسی بر اساس این نظام به دلیل ماهیت خاص آن، به شکلی نیست که جدایی را کاهش دهد و یا عوارض و پیامدهای کمتری برای زوحین و خصوصا اطفال داشته باشد و حتی با ویژگی تشریفاتی، تقابلی، فرد محورانه خود موجب تشدید خصومت ها و تزلزل نهاد خانواده می شود.

کلیدواژه‌ها