مربی، گروه ادیان و عرفان، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
10.30510/psi.2023.396883.4320
چکیده
هدف این پژوهش بررسی مفهوم نور و اشراق در کتاب مقدس می‌باشد. در بسیاری از سنت‌های غربی مفهوم «نور» و اصطلاحات مشابه آن (مانند «اشراق») به‌عنوان نمادی اساسی برای حکمت عمل می‌کرد. در غالب مدارک بنیادین سنت مسیحی، نور و نمادهای وابسته به آن را می‌یابیم که الگوهای اساسی اندیشه را شکل می‌دهند. بارزترین و مهم‌ترین سند اشراق در سنت مسیحی، فصل اول انجیل یوحنا می‌باشد، جایی که لوگوس به‌عنوان «نوری که همه انسان‌ها را روشن می‌کند» توصیف می‌شود. نتایج نشان می‌دهد در عهد عتیق، «لوگوس» یا «کلمه‌الله» عقل برتری است که روشنایی خود را بی‌واسطه از یهوه دریافت کرده است. عرفای یهودی بر این باورند که خداوند خود «نور» است و او همچنین به‌عنوان نور بی‌نهایت «عین سوف» شناخته می‌شود. در عهد جدید خداوند نور مطلق است، نوری که سرشار از حیات و زندگی است. عیسی خود را نور جهان می‌داند که پیروان او هم از این نور برخوردارند و ازاین‌رو کسانی که می‌خواهند فرزندان نور شوند باید به عیسی مسیح و نور اعتماد کنند
)