فارغالتحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادقعلیهالسلام
10.30510/psi.2024.213759.1091
Abstract
دیپلماسی عمومی بهعنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی دولتها در دهههای گذشته از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. ایران و ترکیه به دلیل انتفاع از ظرفیتهای بیشمار و جایگاه ویژهای که در منطقه غرب آسیا و جهان اسلام دارند همواره توجه ویژهای در بهرهگیری مؤثر از این ابزار داشتهاند. با گسترش تحولات بنیادین در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا (خاورمیانه) بایستگی دیپلماسی عمومی بیش از پیش برای این دو بازیگر عرصه بین الملل نمایان شد؛ بهگونهای که هر دو کشور به فراخور شرایط و خطمشیهای خود در عرصه سیاست خارجی از این ابزار برای تأثیرگذاری هر چه بیشتر بر روند تحولات استفاده نمودهاند. پژوهش پیشرو به دنبال کنکاش پیرامون آن است که وجوه افتراق و اشتراک دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در مواجهه با رویدادهای گوناگون در منطقه خصوصاً در قبال دو کشور عربی، مصر و سوریه، چه میباشد؟ این پژوهش در پاسخ به پرسش صدرالاشاره با بهرهگیری از مدل تحلیلی نیکولاس کول این فرضیه را مطرح میکند که سیاستهای اصلی در عرصه دیپلماسی عمومی این دو کشور به دلیل اختلاف عمیق ایدئولوژیک، دارای وجوه افتراق بنیادین با یکدیگر میباشد؛ به نحوی که علیرغم شباهتهای ظاهری در برخی برنامهها و سطوح به سختی میتوان آنها را بر یکدیگر منطبق نمود.
ثبوت, . (2020). مطالعه تطبیقی دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در قبال حوادث منطقه غرب آسیا از سال 2011 با تأکید بر دو کشور مصر و سوریه. Political Sociology of Iran, 2(4), 1138-1162. doi: 10.30510/psi.2024.213759.1091
MLA
مرتضی ثبوت. "مطالعه تطبیقی دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در قبال حوادث منطقه غرب آسیا از سال 2011 با تأکید بر دو کشور مصر و سوریه". Political Sociology of Iran, 2, 4, 2020, 1138-1162. doi: 10.30510/psi.2024.213759.1091
HARVARD
ثبوت, . (2020). 'مطالعه تطبیقی دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در قبال حوادث منطقه غرب آسیا از سال 2011 با تأکید بر دو کشور مصر و سوریه', Political Sociology of Iran, 2(4), pp. 1138-1162. doi: 10.30510/psi.2024.213759.1091
VANCOUVER
ثبوت, . مطالعه تطبیقی دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در قبال حوادث منطقه غرب آسیا از سال 2011 با تأکید بر دو کشور مصر و سوریه. Political Sociology of Iran, 2020; 2(4): 1138-1162. doi: 10.30510/psi.2024.213759.1091