تحلیل جایگاه انسان متعارف در مسئولیت مدنی ناشی از قرارداد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی ، گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران.

2 استادیار گروه حقوق، واحد نجف اباد، دانشگاه ازاد اسلامی، نجف آباد، ایران و گروه حقوق دانشگاه ازاد شهرکرد

3 استادیار گروه حقوق، واحد نجف اباد، دانشگاه ازاد اسلامی، نجف آباد،ایران

چکیده

یکی از پرکاربردترین مباحث حقوق تعهدات، نقش انسان متعارف در تعهدات است. به گونه‌ای که در زمینه انعقاد قرارداد، تفسیر قرارداد، اجرای قرارداد، شرایط معافیت از مسئولیت قراردادی، تشخیص تقصیر متعهد در تعهدات به وسیله، انسان متعارف به عنوان الگوی مقایسه قرار می‌گیرد. همچنین در مبحث مسئولیت مدنی ازآنجایی‌که تحقق تقصیر به عنوان یک اصل، یکی از ارکان دعوای مسئولیت مدنی است برای یافتن تعریف مناسبی از تقصیر، باید مفهوم انسان متعارف شناخته شود. بر اساس معیار انسان معقول و متعارف، تقصیر عبارت است از انجام کاری که این انسان فرضی (انسان متعارف)، در شرایطی که ضرر در آن روی داده است، انجام نمی‌داد و یا ترک کاری که او در آن شرایط انجام می‌داد. این معیار در گذشته کاملاً جنبه نوعی داشت و حقوقدانان به‌طورکلی شرایط درونی و فردی را در احراز تقصیر نادیده می‌گرفتند، اما امروزه بسیاری بر این باورند که قاضی باید آن دسته از شرایط درونی را که به‌سادگی به گونه عینی قابل ارزیابی است، مانند سن، وضعیت سلامتی و توانایی‌های جسمی و ... در نظر گیرد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار