بررسی مبانی و دلایل پذیرش مرور زمان در حقوق کیفری و نفی آن در اسناد بین‌المللی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای گروه حقوق جزا و جرم شناسی.گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامیواحد یزد. یزد . ایران

2 استادیار و عضو هیات علمی گروه حقوق دانشگاه میبد

3 استادیار گروه حقوق. دانشگاه میبد. میبد. ایران

چکیده

"مرور زمان" همواره مورد بحث اندیشمندان حقوقی تحت عنوان یک تاسیس حقوقی مهم و تاثیر گذار در فرآیندهای دادرسی کیفری بوده و از نظر اندیشمندان حقوقی در مبانی این تاسیس حقوقی، پذیرش یا عدم پذیرش شرایط آن و موارد کاربردی آن در حقوق داخلی و کیفری بین المللی اختلاف نظر وجود دارد.
این نهاد پس از انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۷۸ نسبت به جرایم بازدارنده پس از آن در سال ۱۳۹۲ در قانون مجازات اسلامی در محدوده تعزیرات پذیرفته شده و همین طور به موجب قانون ۲۹ اساسنامه دیوان کیفری بین المللی، جرایم نسل کشی،جنایت ضد بشریت،جنایت جنگی و تجاوز، از مشمولات آن حذف شده است
این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه و با روش توصیفی_تحلیلی و با هدف بررسی مبانی و دلایل پذیرش و نفی مرور زمان در حقوق کیفری و اسناد بین المللی انجام گرفته و به این نتیجه رسیده است که مهمترین مبانی و دلایل پذیرش مرور زمان تحت عنوان یک قاعده در حقوق کیفری داخلی، "اصلاح مجرم"و "از بین رفتن ادله جرم"، "ترس از مجازات" ، "تخریب پایگاه اجتماعی و خانوادگی" سقوط حق بر اثر مسامحت تشکیلات قضایی"و "ایجاد حق مکتسب برای مجرم" بوده است و از طرف دیگر دلیل مهم استفاده از نفی مرور زمان در حقوق بین المللی کیفری کنارگذاری یک مانع بزرگ بی کیفر مانی در حقوق بین‌المللی است

کلیدواژه‌ها

ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران
دوره 5، شماره 9
آذر 1401
صفحه 909-923

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار