رابطه حق تعیین سرنوشت و مشروعیت دولت در جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

2 استادیار، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.(نویسنده مسئول).

3 استاد حقوق عمومی دانشگاه تهران، گروه حقوق عمومی ، ایران

10.30510/psi.2023.319806.2805

چکیده

هدف از بررسی واکاوی ارتباط دعوت به مداخله با موضوع حق تعیین سرنوشت مردم از بعد داخلی است. این جنبه از اصل حق تعیین سرنوشت اقتضا دارد مردم بتوانند آزادانه نظام سیاسی خویش را انتخاب نموده، اصلاحات بنیادین را مطالبه نمایند و یا حتی با شرایطی خواهان تغییر دولت باشند. امروزه حق مردم در تعیین سرنوشت به عنوان حقی که تضمین کننده حقوق اساسی آنان بوده شناخته می‌شود و آن چه که این حق را برجسته‌تر ساخته است نقشی است که مردم یک جامعه در امور حاکمیتی خویش داشته تا تضمین کننده حاکمیت قانون و دموکراسی باشد. آنچه محرز و مبین است، مشارکت عموم جامعه از موجبات مشروعیت و مقبولیت اقدامات حکومت و دولت است و در صورت عدم مشارکت عامه، اقدامات صورت گرفته محل تأمل، سؤال و ایراد دارد، زیرا عدم مشارکت عامه مردم در انتخابات به‌منزله عدم‌تأیید اکثریت مردم است که خود مغایر کلیات و مقدمه قانون اساسی و اصول عنوان‌شده است. تفسیر قانون اساسی بدون در نظر گرفتن همه ارکان آن، خصوصاً مقدمه و همه اصول که به‌صورت یکپارچه و سلسله وار می‌باشند، تفسیری بی‌طرفانه و علمی محسوب نمی‌گردد. هرگونه اقدام نهادهای قانونی که منجر به کاهش مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خود گردد امری غیرقابل‌توجیه و غیر صحیح است و نتیجه‌ای جز افزایش بی‌اعتمادی نخواهد داشت و اقدامی مغایر قانون اساسی مصوب ملت ایران است.

کلیدواژه‌ها

ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران
دوره 5، شماره 4
تیر 1401
صفحه 1689-1708

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار