اصل عدم ولایت در مناسبات حاکمیتی(سیاسی) از منظر مکتب فقهی نجف

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران.

2 دانشیار گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی،، نجف آباد، ایران (نویسنده مسئول)

3 استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران.

10.30510/psi.2023.310037.2453

چکیده

بازپژوهی هر مکتب سیاسی یا فقهی ضمن نشان دادن نقاط قوت و ضعف، فرصت تعالی بخشی و استمرار آموزه‌های آن مکتب را رقم می‌زند. مکاتب فقهی و نظام های سیاسی برخواسته از آنها نیز از این قاعده کلی مستثنی نمی باشد. در جهان کنونی از سویی با غلبه‌ی نظامهای لیبرالیستی و مادی گرا، و از سوی دیگر به دلیل متفاوت بودن رویکرد سیاسی مکاتب فقهی، نظام سیاسی اسلام با سوالات و چالشهایی مواجه شده است. که باز خوانی ادله و مبانی آن می‌تواند به شکوفایی بهتر و نمایاندن ابعاد کمتر تبیین شده‌ی آن منجر شود. مسأله پژوهش حاضر بررسی چگونگی اعمال ولایت در مناسبات حاکمیتی از منظر مکتب فقهی نجف است. روشن است که ورود به این فضا نیازمند تأسیس اصلی پیرامون ادله می‌باشد. محقق در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با تمرکز بر آراء و اقوال بزرگان مکتب فقهی نجف و محوریت قاعده عدم ولایت بر غیر و با تبعیت از شیوه شیخ انصاری در تأسیس اصل، ضمن اثبات اصل اولیه عدم ولایت در مناسبات حاکمیتی، موارد خروج از دامنه اصل را نیازمند به ادله مصرحه می‌داند.

کلیدواژه‌ها

ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران
دوره 5، شماره 5
مرداد 1401
صفحه 897-911

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار