پژوهش پیش رو به بررسی اعتماد سیاسی و مؤلفه‌های آن در جمهوری اسلامی در طول دهة اول انقلاب (1368-1357) پرداخته است. در این پژوهش، اعتماد سیاسی با توجه به مؤلفه‌های مشارکت مردم در انتخابات دهة اول انقلاب، نوع نگرش و پایگاه اجتماعی نخبگان سیاسی دهة اول، وضعیت اقتصادی و نحوة تعامل دولت و مردم به لحاظ اقتصادی و برآیند اعتمادی این حوزه و همچنین نوع و میزان مشارکت مردم سنجیده شد. بر اساس روش‌های «توصیفی – تحلیلی» و همچنین تحلیل ثانویه اطلاعات دهة اول کشور، یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که بر اساس میزان بالای مشارکت مردم در انتخابات مختلف و نوع داوطلبانه بودن مشارکت آن‌ها، همچنین تلاش دولت در جهت تحقق عدالت اجتماعی در حوزة اقتصاد، وجود نخبگان و شخصیت‌های سیاسی و مذهبی از طبقات پائین و مورد اعتماد مردم مانند امام خمینی (ره) و دیگران، جنگ تحمیلی و شرایط برخاستة از جنگ، تحمل شرایط نامطلوب اقتصادی و تداوم حمایت‌های مردم از نظام و نخبگان و...، در دهة اول اعتماد سیاسی بالای مردم به نظام جمهوری اسلامی مشاهده می‌شود.
خواجه‌سروی, غلامرضا, & فرهادی, عباس. (1397). مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1(1), 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
MLA
غلامرضا خواجه‌سروی; عباس فرهادی. "مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1, 1, 1397, 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
HARVARD
خواجه‌سروی, غلامرضا, فرهادی, عباس. (1397). 'مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1(1), pp. 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
VANCOUVER
خواجه‌سروی, غلامرضا, فرهادی, عباس. مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1397; 1(1): 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
)