پژوهش پیش رو به بررسی اعتماد سیاسی و مؤلفه‌های آن در جمهوری اسلامی در طول دهة اول انقلاب (1368-1357) پرداخته است. در این پژوهش، اعتماد سیاسی با توجه به مؤلفه‌های مشارکت مردم در انتخابات دهة اول انقلاب، نوع نگرش و پایگاه اجتماعی نخبگان سیاسی دهة اول، وضعیت اقتصادی و نحوة تعامل دولت و مردم به لحاظ اقتصادی و برآیند اعتمادی این حوزه و همچنین نوع و میزان مشارکت مردم سنجیده شد. بر اساس روش‌های «توصیفی – تحلیلی» و همچنین تحلیل ثانویه اطلاعات دهة اول کشور، یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که بر اساس میزان بالای مشارکت مردم در انتخابات مختلف و نوع داوطلبانه بودن مشارکت آن‌ها، همچنین تلاش دولت در جهت تحقق عدالت اجتماعی در حوزة اقتصاد، وجود نخبگان و شخصیت‌های سیاسی و مذهبی از طبقات پائین و مورد اعتماد مردم مانند امام خمینی (ره) و دیگران، جنگ تحمیلی و شرایط برخاستة از جنگ، تحمل شرایط نامطلوب اقتصادی و تداوم حمایت‌های مردم از نظام و نخبگان و...، در دهة اول اعتماد سیاسی بالای مردم به نظام جمهوری اسلامی مشاهده می‌شود.
خواجه‌سروی, غلامرضا, فرهادی, عباس. (1397). مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1(1), 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
MLA
غلامرضا خواجه‌سروی; عباس فرهادی. "مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران". فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1, 1, 1397, 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
HARVARD
خواجه‌سروی, غلامرضا, فرهادی, عباس. (1397). 'مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران', فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1(1), pp. 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
VANCOUVER
خواجه‌سروی, غلامرضا, فرهادی, عباس. مؤلفه‌های اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1397; 1(1): 53-80. doi: 10.30510/psi.2018.96105
)