بررسی اثر بخشی مدل تلفیقی سبک گاتمن و هیجان مدار برسازگاری زناشویی و سبک عشق ورزی در دانش آموزان متاهل با ازدواجهای زود هنگام

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی گروه علوم تربیتی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

2 دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی و عضو هیئت علمی موسسه اموزش عدلی کاویان

3 استاد یار عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه آذاد مشهد رشته تکنولوژی

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی مدل تلفیقی سبک گاتمن و هیجان مدار برسازگاری زناشویی و سبک عشق ورزی در دانش آموزان متاهل با ازدواجهای زود هنگام به روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل دانش آموزان متوسطه دوم مدارس فنی حرفه ای و کاردانش مشهد در سال تحصیلی1401- 1400است. شیوه نمونه گیری هدفمند در دسترس انتخاب شده و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفری و14نفری و یک گروه گواه 15 نفر قرار گرفته اند ، در2 گروه آزمایشی مداخله وآموزش اعمال شد ، گروه اول با تلفیق رویکرد گاتمن و هیجان مدار10جلسه و برای گروه دوم نیزمداخله رویکرد ایماگو تراپی10جلسه می باشد. سپس از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه ها پس آزمون گرفته شد، و در پایان آزمون پیگیری در دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. به منظورسنجش میزان سازگاری زناشویی از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر( 1976) و سنجش نگرشهای مربوط به عشق از مقیاس نگرشهای مربوط به عشق هندریک( 1986) استفاده شده است. داده ها با استفاده از آمار استنباطی و از طریق نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که هر دو مدل درمانی تلفیقی هیجان مدار و گاتمن برافزایش سازگاری وسبک عشق ورزی زناشویی مثبت، اثربخش هستند وتفاوت معنی داری بین اثربخشی آنها وجود ندارد. و می توان از هردو رویکرد درجلسات درمانی و مشاروه ای استفاده نمود. اما در مقایسه چون sig=0.001<0.05 میانگین نمرات دو روش رویکرد تلفیقی و ایماگوتراپی با هم برابر نیست. و t=3.771 >0 میانگین گروه اول یعنی گروه تلفیقی بیشتر است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار