1
گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
2
عضو هیت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه
10.30510/psi.2022.298028.2077
چکیده
پس از به قدرت رسیدن پهلوی دوم، تلاش های گسترده ای در جهت توسعه و مدرنیزاسیون کشور صورت گرفت؛ اما در این مسیر گروهها و اقشار زیادی مخالف سیاستهای شاه بودند. از این رو محمدرضا پهلوی جهت نیل به اهداف خود اقدام به سرکوب و به حاشیه راندن گروههای مخالف از طریق کودتای 28 مرداد 1332 نمود. پس از کودتای مذکور، نظامیان نقش گسترده و انحصاری در ساختار سیاسی و کابینه شاهنشاهی جهت دستیابی به اهداف و تمدن بزرگی که پهلوی دوم به دنبال آن بود، بر عهده گرفتند. سوال مطرح در اینجا این است که با توجه به توسعه در زمینههای اقتصادی، اجتماعی، نظامی و غیره چرا مردم و گروههای مختلف اقدام به مخالفت با سیاستهای شاه و در نهایت انقلاب نمودند؟ یافتههای پژوهش حاکی از آن است که علت شکلگیری این مخالفتها و در نهایت وقوع انقلاب، نارضایتی مردم و گروههای مختلف از نحوه کشورداری و اقتدارگرایی شاه، عدم اجرای صحیح گردش نخبگان در ساختار سیاسی و عدم واگذاری مسئولیتهای اجتماعی و سیاسی به سایر گروههای سرآمد و نخبه بوده است. در این مقاله از نظریه نخبه-گرایی و روش تبیینی و علّی برای درک علل بروز نارضایتی در میان سایر گروههای سرآمد و پیروزی انقلاب اسلامی استفاده و هدف پژوهش نشان دادن عدم جایگزینیِ صحیح گروههای سرآمد در ساختار سیاسی و در نهایت بحران داخلی و سقوط پهلوی دوم میباشد.
بیگلری, جواد, & ابوالفتحی, محمد. (1401). علت کاوی سقوط پهلوی دوم از منظر جامعه شناسی سیاسی؛ با تاکید بر دیدگاه نخبه گرایی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(12), 1939-1995. doi: 10.30510/psi.2022.298028.2077
MLA
جواد بیگلری; محمد ابوالفتحی. "علت کاوی سقوط پهلوی دوم از منظر جامعه شناسی سیاسی؛ با تاکید بر دیدگاه نخبه گرایی". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5, 12, 1401, 1939-1995. doi: 10.30510/psi.2022.298028.2077
HARVARD
بیگلری, جواد, ابوالفتحی, محمد. (1401). 'علت کاوی سقوط پهلوی دوم از منظر جامعه شناسی سیاسی؛ با تاکید بر دیدگاه نخبه گرایی', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 5(12), pp. 1939-1995. doi: 10.30510/psi.2022.298028.2077
VANCOUVER
بیگلری, جواد, ابوالفتحی, محمد. علت کاوی سقوط پهلوی دوم از منظر جامعه شناسی سیاسی؛ با تاکید بر دیدگاه نخبه گرایی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1401; 5(12): 1939-1995. doi: 10.30510/psi.2022.298028.2077