تحلیلی جامعه شناختی بر پیامدهای فرهنگی شیعیان مهاجر ایرانی به منطقه دکن هند(منطقه موردی: حکومت بهمنیان)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه تاریخ، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 گروه تاریخ، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 گروه هنر و تمدن اسلامی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، تهران، ایران.

10.30510/psi.2022.348969.3636

چکیده

بهمنیان نخستین حکومت مستقل مسلمان در جنوب هند بودند که از سال 748 تا 934 هجری قمری بر این منطقه حکومت کردند . موسس این سلسله علاء الدین حسن کانگو یا بهمن شاه (748-759 قمری )بود .هیجده تن از اعضاء این خاندان بر دکن حکم می راندند که پایتخت هشت تن از آنان حسن آباد گلبرگه بود و پایتخت سلاطین دیگر این سلسله محمد آباد بیدر بود . تشکیل‌ حکومت‌ بهمنیان در‌ دکن‌ که‌ از طـرفی خـود را‌ از اعقاب پادشاهان ایران می‌دانستند و از‌ طرف‌ دیـگر از هـمان روزهـای نخست تشکیل‌ حکومت‌ خویش‌ به‌ حـمایت‌ بـی‌دریغ از ایرانیان‌ و سادات‌ عراق و مکه و مدینه پرداختند، باعث شد که گروه کثیری از ایـن مـهاجران سرزمین دکن را بهترین‌ ملجأ‌ و مأوای‌ خـویش بدانند و به صورت فـردی و گـروهی به این منطقه مهاجرت کـنند‌. . یافته های پژوهش حاضر که با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی _ تحلیلی انجام شده است . نشان می دهد که این مهاجرت ها باعث گسترش مذهب تشیع و موجب رواج فرهنگ و تمدن ایرانی _ اسلامی در دکن به خصوص دردوره حکومت بهمنیان شد .

کلیدواژه‌ها

ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران
دوره 5، شماره 4
تیر 1401
صفحه 1422-1442

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار