به دلیل ویژگی های خاص، زنان شاغل درمعرض بزهدیدگی قرار دارند؛ لذا اتخاذ تدابیر پیشگیرانه در ابعاد مختلف آن، امری مهم و ضروری تلقی میشود. علیرغم اینکه در رویه قضایی و آرای دادگاههای کیفری ، تفسیر عناوین جزایی و مفهوم (( عنف و رابطه نامشروع )) متحول گردیده است ؛ با این وجود به نظر می رسد که سایر انواع خشونت علیه زنان در قوانین جزایی جرم انگاری نشده است. از این رو در این تحقیق که به روش توصیفی – تحلیلی و با بهره گیری از منابع و متون کتابخانهای و با هدف «تبیین سازوکارهای پیشگیری اجتماعی از بزه دیدگی زنان در محیط های شغلی» میباشد ،علاوه بر بررسی قوانین در رویه های قضایی کنونی ، سایر زمینه ها و عوامل اجتماعی نوپدید که باعث ایجاد ظرفیت های جنایی جدید علیه بانوان گردیده ،مورد کنکاش قرار می گیرد .همچنین مصادیق آزار جنسی زنان وروش های حمایت از زنان بزه دیده شاغل مورد بررسی قرارخواهد گرفت که در این بین سازوکارهای عمده مدنظر در پیشگیری اجتماعی از بزه دیدگی زنان در محیط های شغلی شامل: «اقدامات فرهنگی در جهت توانمند سازی»، «تقویت اعتماد به نفس»، «توجه به نوع رفتار»، «تقویت همبستگی زنان در محیط کار»، «افزایش مهارت»، «ایجاد تشکلهای زنانه»، «»برنامه آموزشی برای زنان شاغل»، «آشنایی با قوانین کار»، «آشنایی با حقوق شهروندی»، «تأثیر رسانهها در کاهش آزارهای جنسی» و «گزارش جرایم» میباشد، که البته موازی توجه به پیشگیری وضعی میتواند در کاهش وقوع جرایم علیه زنان شاغل در محیط های کاری مؤثر باشد.
محمودی, نسرین, شمس ناتری, محمد ابراهیم, & میرخلیلی, سیّد محمود. (1399). پیشگیری اجتماعی از بزه دیدگی زنان در محیط های شغلی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(1), 590-612. doi: 10.30510/psi.2021.316571.2667
MLA
نسرین محمودی; محمد ابراهیم شمس ناتری; سیّد محمود میرخلیلی. "پیشگیری اجتماعی از بزه دیدگی زنان در محیط های شغلی". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 1, 1399, 590-612. doi: 10.30510/psi.2021.316571.2667
HARVARD
محمودی, نسرین, شمس ناتری, محمد ابراهیم, میرخلیلی, سیّد محمود. (1399). 'پیشگیری اجتماعی از بزه دیدگی زنان در محیط های شغلی', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(1), pp. 590-612. doi: 10.30510/psi.2021.316571.2667
VANCOUVER
محمودی, نسرین, شمس ناتری, محمد ابراهیم, میرخلیلی, سیّد محمود. پیشگیری اجتماعی از بزه دیدگی زنان در محیط های شغلی. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(1): 590-612. doi: 10.30510/psi.2021.316571.2667