پس از حادثه 11 سپتامبر و پیدایش فضای باز سیاسی، احزاب و دستهجات متعددی در صحنه سیاست کشور ظاهر گردید. عبور از چندین دهه خشونت و چشم انداز دموکراتیک حکومت جدید که حاصل تحوالت اساسی در نظام بین الملل بوده، عدهای را به این فکر انداخت که این بار به شکل دیگری در سرنوشت سیاسی دخالت کنند. پس از تشکیل کنفرانس بن، چندین پروژه سیاسی در رابطه با افغانستان و برون رفت از بحران موجود، روی دست گرفته شد. تشکیل دولت موقت، تصویب قانون اساسی، انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات پارلمان که ممثل اراده عمومیمردم است، از جمله برنامههایی بود که تاکنون اجرا شده است. درمورد پارلمان مهمترین کارویژه و وظیفة اصلی آن، سازمان دادن خواستهها و سلیقهها و استعدادها است؛ بدین معنی که پارلمان یک کشور با کانالیزه کردن و جهت دادن به خواستههای تک افتاده و جدا از هم شهروندان، نه تنها حلقه واسطه بین حکومت و مردم است ، بلکه از ایجاد شورش و قیامهای ناخواسته نیز جلوگیری به عمل میآورد. بدین سان مادر این مقاله جایگاه نخبگان اعم از نخبگان فکری و ابزاری مانند پارلمان را به عنوان مظهر اراده مردم و حاکمیت ملی به منظور جهت بخشیدن به روابط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی جامعه بکاوش گرفته و وظایف و مسئولیت های آنرا به بحث گرفته ایم که عبارت از؛ قانون گذاری، نمایندگی، بررسی و نظارت، مشروعیت بخشیدن، وارسی در کارقوه اجرائیه می باشد.
موسوی, محمدجواد. (1399). نخبگان و فرایند شکلگیری حکومت مطلوب در افغانستان. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(2), 926-949. doi: 10.30510/psi.2023.413581.4365
MLA
محمدجواد موسوی. "نخبگان و فرایند شکلگیری حکومت مطلوب در افغانستان". ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3, 2, 1399, 926-949. doi: 10.30510/psi.2023.413581.4365
HARVARD
موسوی, محمدجواد. (1399). 'نخبگان و فرایند شکلگیری حکومت مطلوب در افغانستان', ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 3(2), pp. 926-949. doi: 10.30510/psi.2023.413581.4365
VANCOUVER
موسوی, محمدجواد. نخبگان و فرایند شکلگیری حکومت مطلوب در افغانستان. ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران, 1399; 3(2): 926-949. doi: 10.30510/psi.2023.413581.4365
)